دريغا آفتاب...


           
اگر نه پیش چشم
         باری
             کنار گوشمان
                 آفتاب را سر بریدند.
هنوزمان غریو ذبح در گوش است
و غـژّاغـژ دشنه و دندان گزمگان.
آفتاب را سر بریدند
و ما را دهان، درّه‌وار
به بهت باز مانده است؛
و به تاریکی خویش، سوگواریم
و شرم را
        - چون سایه‌ای ابدی-
                 در خویش می‌داریم!
درّه‌هامان را،عقوبت ِبی‌آفتابی، بس.

علی موسوی گرمارودی  

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

لطفاً نظرتان همراه با انتخاب یک نام و رعایت اخلاق باشد.