۲ فروردين ۱۳۸۸
ماری برناده اوّلین فرزند فرانسوا سوبیرو و لویی کاسترو بود که در هفتم ژانویه 1844 در لورد واقع در جنوب فرانسه به دنیا آمد. مریض و ضعیف احوال بود و کوچک‌اندام و به همین دلیل نامش به برنادت تغییر یافت. در چهارده سالگی وقتی با خواهر کوچکترش تیونت و دوستشان جین برای جمع آوری هیزم به جنگل رفته بودند جلو غاری در ماسایی بانویی بر او ظاهر شد و این اتّفاق بار دوّم و سوّم هم تکرار شد و برای بار سوّم او ادّعا کرد که آن بانو با او سخن گفته و از او قول گرفته که پانزده بار دیگر به آنجا بیاید. آن بانو خود را باکره‌ی باردار و مادر مسیح خواند و از او خواست که مردم را هم همراه خود بیاورد و علاوه بر چشمه‌ای که پس از آن واقعه آنجا ظاهر شده بود، به او گفت که من به تو شادمانی ابدی در آن جهان خواهم داد. برنادت بعدها به جمع خواهران روحانی پیوست و در سن سی و پنج سالگی در اثر بیماری سل استخوان و ضعف جسمانی و بدرفتاری بعضی از راهبه‌ها که سخنان او را باور نداشتند درگذشت.
سی سال بعد در حضور عدّه‌ی زیادی مقبره‌اش شکافته شد و دیدند که علیرغم بروز تیرگی‌هایی در پوست، بدنش پوسیده نشده است و این کار دو بار دیگر نیز تکرار شد و پس از آن بدن برنادت در محفظه‌ای شیشه‌ای قرار گرفته است به همراه پوششی از موم بر چهره و دستانش به خاطر پوشاندن همان آسیب‌های جزئی پوست که برای بینندگان ناخوشایند بود ولی بقیّه‌ی بدن او، به ادّعای مقامات کلیسا همان‌طور سالم مانده است. سالانه میلیون‌ها نفر به زیارت او می‌روند و بسیاری پس از خوردن از آب چشمه‌ی ماسایی و زیارت برنادت- که در سال 1933 از طرف کلیسا قدّیسه اعلام شد- ادّعای شفا کرده‌اند که برای بسیاری از آن بهبودها، توضیح پزشکی وجود ندارد. بر اساس زندگی او فیلم‌هایی نیز ساخته شد که معروف‌ترین آن «آهنگ برنادت» (1943) است که با دوبله‌ی زیبای مینو غزنوی به جای برنادت، برای سینمادوستان ایرانی بسیار خاطره‌انگیز است. جنیفر جونز برای بازی در نقش او جایزه‌ی اسکار را برد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
لطفاً نظرتان همراه با انتخاب یک نام و رعایت اخلاق باشد.