صداوسیما یک‌دست نیست، مجموعه‌ای ملوک الطوایفی است که گرایش‌های کمابیش متفاوتی در آن مجال ظهور می‌یابند ولی آنان که در رأس هستند و بسیاری از آنان که بی‌نام و نشانند در گلوگاه‌های خبری و برنامه‌های مهم قرار گرفته‌اند و مستقیماً به بیت وصل هستند، وظیفه‌ی رتوش کردن و ویرایش محتوا را بر عهده دارند. در سالیان اخیر کوشیده شده که با تزریق فلّه‌ای فارغ التحصیلان دانشگاه امام صادق، یک‌دستی بیشتری در صداوسیما مشاهده شود؛ افرادی با کمترین مقدار دانش و کمتر از آن بهره‌ی هوشی و اذهانی یکسر شست‌وشو شده و پایین‌ترین میزان نوآوری.
تلاش‌های صداوسیما برای جهت‌دهی آرا به سوی محمود احمدی‌نژاد و حمله به موسوی به عنوان مهم‌ترین رقیب وی تا کنون بی‌سابقه بوده است. این همه اشاره‌ی نیمه‌صریح را شاید جز در اوقات بحرانی انقلاب مانند اوایل آن یا قتل‌های زنجیره‌ای تا کنون ندیده بودیم. برنامه‌های گوناگون سیما خصوصاً شبکه‌ی سه تا مرز اشاره‌ی مستقیم به نام موسوی به عنوان کسی که نباید رأی بیاورد پیش رفته است.
علاوه بر برنامه‌ی ایران۸۸ ( که پیشتر درباره‌ی آن نوشته‌ام) برنامه‌ی بسیار تهوّع‌آوری به نام« منطقه‌ی آزاد» نیز هست که تظاهر به این می‌کند که تریبون آزادی برای دانشجویان است ولی اگر اوایل کار، این برنامه کمی تا قسمتی انتقادهای سطحی- در حدّ گفتن اینکه : اگر رأی دهیم چه می‌شود؟ یا می‌دانیم حرفهای ما را سانسور می‌کنند و ...- را پخش می‌کردند ولی مواظب بودند که حتّی یک جمله‌ی خطرناک از فیلتر نظارت رد نشود. پس از برنامه‌ی مناظره‌ی سیزده خرداد، برنامه‌ای پخش شد- ظاهراً از یک مدرسه علمیّه- که همه‌ی ارجاع‌ها به نفی موسوی و اثبات احمدی‌نژاد بود. امروز هم در ادامه‌ی راه خود که کنایه را کافی نمی‌دانند، برنامه‌ی منطقه آزاد همدان پخش شد که در آنجا ظاهراً دانشجویان در واکنش به برنامه‌های صداوسیما جلو این برنامه را گرفته بودند و لگدی هم حواله‌ی تابلوی این برنامه کرده بودند. باقی برنامه اختصاص به شرح همین لگد داشت و اینکه اگر «اینها» به قدرت برسند چه کارها که نخواهند کرد و مظلوم‌نمایی دیگر دانشجویان همسو و بعد از آن تمام سخن‌گویان- حتّی بدون یک استثنا- گفتند که اگر نان نداشته باشیم غمی نیست، ننگ نباید نداشته باشیم یا حرفهایی از این دست. با خود می‌گفتم که فقط مانده که نام موسوی را بیاورند که دیدم دخترکی گفت که: ما کسی می‌خواهیم که در مقابل قدرتهای بزرگ بایستد و ما « شاه سلطان حسین» نمی‌خواهیم. خدا را شکر همین نام آوردن مانده بود که آوردند؛ دیگر غمی نداریم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
لطفاً نظرتان همراه با انتخاب یک نام و رعایت اخلاق باشد.