پیش از این نیز به این نکته اشاره‌ای کرده بودم ولی به دلیل رعایت مصالحی از آن گذشتم ولی حالا با حسّاس‌شدن کار و نزدیک شدن به روز مبادا لازم می‌دانم که مطالبی را واضح‌تر بگویم.
پیام سیّدعلی خامنه‌ای به اجلاس بین‌المللی خلع سلاح بیش از آنکه به پاک کردن ایران از اتّهام رفتن به سوی سلاح اتمی کمک کند، این شائبه را ایجاد می‌کند که اتّهامهای جامعه‌ی بین‌الملل در این باره درست باشد. ابتدا متن پیام را اگر نخوانده‌اید، اینجا بخوانید.
بررسی نکات مهم این پیام را به یادداشت بعد وامی‌گذارم و تنها به جایی که رهبر فتوای خود را بیان کرده می‌پردازم: او هم این بار و هم پیش از این گفته است که:« ما کاربرد این سلاحها را حرام می‌دانیم».
برای آشنایان با زبان فقها واضح است که این فتوا فقط حرمت کاربرد را به صورت حکم اوّلی بیان می‌کند و نه بیشتر. وقتی بارها و بارها چنین حکمی بیان می‌شود این گمان را به شدّت تقویت می‌کند که لابد کاسه‌ای زیر نیم‌کاسه است و گرنه چرا واضح‌تر، هرگونه تلاش برای دستیابی به این بمب، حرام اعلام نمی‌شود؟ اگر بنا را بر راستگویی رهبر نظام بگذاریم و اینکه –آنچنان که یک‌بار رئیس جمهور الجزایر گفت شیعیان به راحتی با توجیه تقیّه دروغ می‌گویند!- دروغی مشروع و مصلحت‌آمیز در کار نیست، از این فتوا دو نتیجه گرفته می‌شود که دوّمی ناشی از اوّلی است:
۱- ایران تلاش برای دستیابی، تولید و انبار کردن این سلاح را برای خود حرام نمی‌داند، چون حکم حرمت فقط به کاربرد تعلّق گرفته و نه جز آن.
۲- در صورت بروز تهدید اتمی جدّی، ایران می‌تواند به تهدید متقابل یا کاربرد محدود و غیرنظامی مانند آزمایش اتمی در خاک خود دست بزند.
حالا سؤال این است که آیا با بودن امکان حمله‌ی اتمی دیگران، وجود اسرائیل اتمی در منطقه و پذیرفته‌بودن بازدارندگی متقابل در عرف سیاسی، آیا معقول نیست که ایران به طرف تولید چنین سلاحی برود؟ این توانایی به ایران این امکان را می‌دهد که در صورت جدّی شدن تهدید علیه خود با تهدید متقابل، کشور را از خطر حمله‌ی اتمی برهاند. فراموش نکنیم که عبدالقادرخان همین اواخر از سفر علی شمخانی به پاکستان و تقاضای او برای دریافت بمب اتمی گفته بود. به این سؤال- که بسیاری صراحتاً به آن جواب مثبت می‌دهند- می‌کوشم در یادداشت بعد بپردازم.
پ.ن: این متن ابتدا کمی مفصّلتر بود ولی بدون ریزه‌کاریهایی مانند بیان احکام اوّلیّه و ثانویّه نیز مطلب ساده و به اندازه‌ی کافی رساست.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
لطفاً نظرتان همراه با انتخاب یک نام و رعایت اخلاق باشد.