همچنان خاتمی

             

این بخش از سخنرانی سیّدمحمّد خاتمی که معلوم است با آگاهی تک‌تک واژه‌هایش را انتخاب کرده و در پایان گفتار خود آورده، جنجال به پا کرده است:

« اگر ظلمی شده است که شده است همه بیاییم عفو کنیم و به آینده نگاه کنیم و اگر به نظام و رهبری ظلم شده است به نفع آینده از آن چشم‌پوشی شود و ملت هم از ظلمی که بر او و فرزندانش رفته است می گذرد و آن وقت همه به آینده بهتر رو خواهیم آورد.»

این عبارت سه نکته دارد:
۱- او نظام و رهبری را یک‌طرف و ملّت و فرزندانش را یک‌طرف گذاشته است؛ نه اینکه جدال دوسال گذشته، فقط دعوای دو جناح باشد، یا دعوای مردم طرفدار نظام و گروه اندک فریب‌خوردگان باشد، وی- درست یا نادرست- ملّت یا اکثریّت قاطع آنان را جداشده از نظام و رهبری و در تقابل با آن توصیف می‌کند.
۲- خاتمی به صراحت می‌گوید ظلمی بر ملّت و فرزندانش رفته است امّا ظلم به نظام و رهبری را با قید «اگر» می‌آورد. از دید من در فضایی که کمترین انتقاد، زندان و حصر به دنبال دارد، آشکارتر از این نمی‌توان حرف زد.  
۳- ظلمی که «اگر و احتمالاً» به نظام و رهبری شده است، از سوی برخی مردم عادی بوده (مانند انتشار اخبار ناموثّق از دارایی‌های افسانه‌ای رهبر نظام) که جبران‌پذیر است امّا «عدالت» شرط بقای رهبر نظام در جایگاه خود است؛ لازمه‌ی کلام خاتمی این است که ظلمی که از سوی نظام و رهبرش به ملّت شده، عدالت و شایستگی رهبر در بقا در منصبش را زیر سؤال برده است.

پ. ن: سخنان خاتمی مانند هر سخنی قابل نقد است امّا افراطیان دو طرف ( که وی آنها را مبتلایان به شیدایی بی‌حساب و نفرت فزاینده توصیف کرده است) در حمله به وی دارند هنرهایشان را نشان می‌دهند؛ آنها را بهتر بشناسیم.