اقتضای زمان و مکان

            
آقای الف نقد تندی بر کتاب آقای ب نوشت. آقای ب به اقتضای زمان و مکان واکنشهای زیر را از خود نشان داد:
گفتگوی ذهنی: گوساله هر رو از بر تشخیص نمی‌ده... ورداشته برا ما نقد نوشته.
مکالمه با دوست نزدیک: نه بابا... ناراحت؟ یک مشت چرت و پرته... ارزش جواب دادن نداره... حالا شاید یه حالی بهش دادم.
نامه به دوست مشترک آقای الف و آقای ب: از ایشان انتظار بیشتری می‌رفت. اگر نقدهای مثبت دیگر دوستان را می‌خواندند، بسیاری از اشکالهایی که وارد کردند، خودبه‌خود مرتفع می‌شد.
گفتگو با سردبیر نشریّه‌ای که نقد آقای الف را چاپ کرده بود: نقد بدی نبود، به یک معنا اصلاً نقد بد نداریم چون با چاپ پاسخ من امکان قضاوت برای خوانندگانتان پیدا می‌شود.
ابتدای جواب به نقد آقای الف: دوست گرامی جناب الف از سر لطف بنده و کتابم را لایق دیده و نقدی موشکافانه و دقیق بر نوشته‌ی ناچیز من نگاشته‌اند، ضمن سپاس از ایشان که امکان این گفتگوی قلمی را فراهم کردند، چند نکته را برای تداوم فضای تفاهم و تعامل سازنده یادآوری می‌کنم.

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

لطفاً نظرتان همراه با انتخاب یک نام و رعایت اخلاق باشد.