سین پنجم – سحر حلال

                                                                                                     ‌شنبه ۱۰ فروردین ۱۳۹۲

  

برگی از شاخه‌ی بالای سرم چیدم، گفتم: چشم را باز کنید ،آیتی بهتر از این می‌خواهید؟ مي‌شنیدم که به هم می‌گفتند :سحر می‌داند، سحر

 

همه‌ی پیامبران عصا را اژدها نمی‌کردند یا کور را شفا بخشند تا ساحر لقب بگیرند؛ آنان رازی می‌دانستند که می‌توانستند افراد را از درون دگرگون کنند و این از دید مخالفان آنان ساحریّت محض بود. در حدیث عنوان بصری، امام صادق به او می‌گوید به هرکه نسبت ناروایی به تو داد بگو اگر راست می‌گویی خدا مرا ببخشد و اگر نه، تو را؛ یا اگر کسی به تو گفت: یک کلمه بگویی ده تا جوابت می‌دهم، به او بگو اگر ده تا بگویی یکی هم در جواب نخواهی شنید و مانند آن. شاید این توصیه‌ها امروز به نظر بسیاری ساده‌لوحی باشد چون در جامعه‌ی ما چه بسا اگر چنین بگویی یا طرف جری‌تر می‌شود یا به تو می‌خندد یا فکر می‌کند بالاخانه را اجاره داده‌ای. امّا ما این توصیه‌ها را امتحان هم کرده‌ایم؟

  

هدایت ایران چه در زمان خاتمی و چه در دوره‌ی احمدی‌نژاد به دست رهبر نظام بود؛ چه چیز باعث شد که کشورهای بزرگ اروپایی با افتخار میزبان رئیس‌جمهور ایران شوند و سالی به پیشنهاد ایران «گفتگوی تمدّنها» نام گیرد ولی در زمان احمدی‌نژاد ایران انزوایی بی‌سابقه را تجربه کند؟ خاتمی واقعاً جز کلام آرام و دعوت به صلح چیزی بیشتر نداشت و در برابر احمدی‌نژاد هارت‌وپورتهای بچّه‌گانه و صدالبتّه بی‌اثر. در ردوبدل کردن نامه و پیغام در وب، دو نامه‌‌ی کاملاً مشابه که یکی به همراه سلام و آرزوی موفّقیّت باشد و دوّمی بدون آن چه تأثیرهایی بر شما می‌گذارند؟ روبه‌رو شدن با یک دوست یا غریبه با یک لبخند ساده یا بدون آن چه؟ خطاب قراردادن دیگری با «شما» یا «تو»... و همین فهرست را ادامه دهید.

  

صرف اینکه پاپ پای غیرروحانیان را ببوسد کاری کم‌سابقه بود؛ گویا دختری مسلمان هم در میان زندانیان بوده است. به یاد قرآن‌بوسی پاپ ژان پل دوّم افتادم و همه می‌دانیم که اگر مسلمانان به مسیحیان احترام بگذارند طبیعی است امّا برعکسش خير. نه سخنان کمابیش غیردوستانه‌ی پاپ پیشین فاجعه بود ونه عمل پاپ جدید روابط بین ادیان را یک‌شبه بهبود می‌بخشد امّا می‌توان اثر همین کارهای کوچک را انکار کرد؟ این را مقایسه کنید با زندانی‌کردن فلان کشیش مسیحی در ایران. ای‌کاش زندانبان می‌دانست که این کارش چه اثر معکوسی در جامعه می‌گذارد. سه دهه خطّ‌ونشان کشیدن ِ«انقلابی» برای جهان ما را به وضع فعلی رسانده است. از تغییر اهداف سخن نمی‌گویم؛ ای‌کاش زمامداران می‌دانستند که به همان اهداف کذایی خود با لحن آرام، منطقی و آشتی‌جویانه چقدر آسانتر و بی‌هزینه‌تر می‌توانستند برسند.