چهارشنبه
۱۹ آبان ۱۳۹۵
رابرت دنیرو با تشویق همه به رأی دادن به کلینتون گفت که نگذارید
کمدی ترامپ به تراژدی تبدیل شود؛ امّا شد. هیلاری آنقدر از خودش مطمئن بود که در
مرحله‌ی مقدّماتی در SNL به بدلش کیت مک‌کنن در حالی که ادای ترامپ را درمی‌‌آورد گفت
امیدوارم رقیبم ترامپ باشد تا خودم او را زمین بزنم. لبخند وی در مناظره‌های سه‌گانه
هم مستند به نظرسنجی‌هایی بود که او را پیش اعلام می‌کردند. حالا دیگر ملامتها و
گفتن اینکه اگر اینطور یا آنطور می‌شد وی می‌برد فایده‌ای ندارد. اگر گری جانسون
بخشی از آرای او را به خود اختصاص نمی‌داد، اگر آن نوار و افشاگری‌ها چند روز
مانده به انتخابات برملا می‌شد، اگر اف‌بی‌آی چنان نمی‌کرد، اگر... و از همه
مهمتر اگر کلینتون راهی می‌یافت که ترامپ نتواند خودش را اپوزیسیون کلّ ساختار
حکومت و رسانه‌ها نشان دهد.
زن بودن کلینتون می‌توانست بهترین سلاح باشد ولی بالابودن سن، چندبار
خراب‌شدن حالش، ماجرای ای‌میلها و اتّهام سی‌سال نمایندگی بدون ایجاد تغییر نگذاشت. «تغییر» کلید
موفّقیّت اوباما بود که حالا ایران (یعنی بخش عقلایی آن) باید در حسرت رفتنش باشد.
ترامپ در حالی رئیس جمهور می‌شود که بیشترین حمله و ضدیّت را از جانب هنرمندان و
صاحب‌نظران و نخبگان دریافت کرد و رسانه‌ها در کوچک‌کردنش کم نگذاشتند. بیشتر
رسانه‌ها (نه فقط CNN) کلینتون‌نیوز بودند. ظاهراً امریکایی‌ها حوصله‌شان از اوبامای
معقول و منطقی سر رفته بود و به یک جان وین احتیاج داشتند. جای تأسّف است که کسی
مثل ترامپ اینقدر رأی بیاورد.
به هیچ عنوان نمی‌توان از امریکا و جهان پس از ترامپ به سادگی حرف
زد. او مانند یک هندوانه‌ی دربسته است و واقعیّت سیاست با شعارهای انتخاباتی تفاوت
فاحشی دارد. تا آنجا که به ما مربوط می‌شود اگر او علیه برجام چیزی گفته، به نفع
ایران درباره‌ی سعودی و سوریه نیز حرف زده است. برجام نیز توافق بین ایران و شش
کشور بود نه ایران و امریکا. بخش اقتدارگرای ایران احتمالاً از پیروزی ترامپ
خوشحال باشد چون گذشته از اینکه اساساً جمهوریخواهان بسیار کمتر از دموکراتها به
حقوق بشر اهمیّت می‌دهند، خود ترامپ هم که تاجر است و حساب سود و زیانش را دارد و
این برای کسانی که اهل معامله‌ی پشت‌پرده هستند خیلی هم خوب است. بخش عقلایی ایران
و دستگاه دیپلماسی باید از همین حالا به فکر باشد که آسیبهای انتخاب او را به
حدّاقل برساند که یقین دارم امثال ظریف از قبل به فکر بوده‌اند. نزدیکی احتمالی
امریکا به روسیه به نفع ایران نیز خواهد بود. آیا نمایندگان جمهوریخواه کنگره که اکثریّت را به دست آوردند، با
او همراهی خواهند کرد؟ تکلیف مخالفتهای بی‌سابقه‌ی نخبگان جامعه و سیاستمداران جمهوریخواه با او چه می‌شود؟ آیا
امریکا -آن‌چنان که برخی می‌گویند- به درون مرزهایش برمی‌گردد؟ آیا کسی که خود از
بزرگترین سرمایه‌داران است می‌تواند در برابر وال‌استریت بایستد؟ باید نشست و منتظر
شد. هیچ چیز معلوم نیست. طفلک برنی سندرز، بیچاره الک بالدوین، یادت به خیر باراک حسین.
شما کی اینو نوشتی؟!!
پاسخحذفوقتی رأی‌هاش از ۲۶۰ رد شد :)
پاسخحذفتغییر ریاست جمهوری آمریکا هم به کمک تداوم حکومت اومده براندازان هم مثل داخلی ها که با تغییر مهره ها امیدوار میشن نشستن تا یکی براشون کاری بکنه اما زهی خیال باطل
پاسخحذفبا وجودی که ترامپ یک خوک به تمام معنی است و چیزی به امثال احمدی نژاد و روئسایش بدهکار نیست، معتقد نیستم که کلینتون بهتر بود. اینکه زن است ربطی به مسئله ندارد. مارگارت تاچر هم زن بود و ضرباتی که او به جامعه ی انگلستان در زمینه ی بهداشت و قدرت خرید و حقوق مدنی و اقتصادی زد کم از مردان نبود، توانست ساختار حزب کارگر را هم زیر و رو کند و به زائده ای از حزب محافظه کار یعنی حزب خود تبدیل کند. پس زنان نباید با واژنشان رای دهند. برای ایران هم کلینتون بسیار خطرناک بود بطوری که هیچ ابایی نداشت مجوز حمله به ایران را به اسرائیل صادر کند و بعد خود به کمکش بشتابد. مگر یک بار نگفته بود ایران را از نقشه ی جهان پاک می کنم. تکلیفش با بانکها و دایره ی چپاولگران و دزدان قانونی هم روشن است و البته وابستگی جیبش به دلارهای نفتی حکومت های جنایتکاری چون عربستان سعودی و قطر هم بر کسی پوشیده نیست. پس زیاد نباید از عدم انتخاب کلینتون ناراحت بود حتا اگر نمی شود از انتخاب خوکی چون ترامپ خوشحال شد. کلینتون ها سیاستمداران فاسدی هستند و پرونده ای پر از نقاط منفی دارند. شک ندارم که ایمیل های کلینتون که از حساب خصوصی فرستاده می شدند چیزی برای پنهان کردن داشتند وگرنه سیاستباز کارکشته ای چون او با ۵۰ سال سابقه سیاست، نمی تواند اهمیت حساب های امنیتی ادرات دولتی آنهم در حد وزیر امور خارجه کشور بزرگی چون امریکا نداند. شکستش مجازات بلند پروازی او در مقابل این مسئله بود که برنی سندرز هزار بار از او لایقتر بود کذشته از اینکه یک نکته ی سیاه در کارنامه اش نداشت و همه ی آمار ها نشان می دادند که ترامپ که آنقدر فساد کلینتون را پرچم می کرد نمی توانست هیچ چیز ساندرز مطرح کند ولی کلینتون برا رییس جمهور شدن تمام مرزهای اخلاقی را در نوردید و حتا در آخر کار معلوم شد که در مباحثش با سندرز، سوالات را هم از قبل خریده بود. پس حقش بود.
پاسخحذف