دفاع از جمهوریّت

یا نقد آنتی‌تز نظام                                                                       ‌چهارشنبه ۲۳ فروردین ۱۳۹۶

   

  

درباره‌ی ورود احمدی‌نژاد به انتخابات ۹۶ چه بگوییم که تکرار نباشد؟ در واقع آنچه تازه به نظر می‌رسد،‌ برای طرفداران رهبر نظام است و گرنه منتقدان وی دوازده‌سال است که همین حرفها را می‌زنند و متّهم به بی‌بصیرتی می‌شوند. دوازده‌سال پیش سیّدمحمّد خاتمی گفت که نوآمدگان در برابر رهبری خواهند ایستاد. گرچه روی سخن وی به طیف مصباح بود ولی آن وقت مصباح و محمود یک روح در دو جسم بودند و مصباح اطاعت از وی را اطاعت از خدا می‌خواند.

خامنه‌ای پارسال او را از ورود در انتخابات بازداشت. دیدار این دو عجیب بود مگر اینکه اطرافیان رهبر به نحوی وی را فریب داده باشند و گرنه ا.ن می‌توانست مستقیماً بیاید تا کار به کسب اجازه نکشد. ابتدا مدّتی ساکت شد ولی سفرهای استانی را ادامه داد! بعد اعلام کرد که از توصیه‌ی رهبر تبعیّت می‌کند، سپس بقایی آمد و...برخی این میان سخن از این می‌گفتند که خودش در نهایت خواهد آمد و به نظرم این چیزی بیش از پیش‌بینی بود. سخنان وی در خوزستان دو گونه واکنش داشت،؛‌ کسانی که می‌گفتند منظورش رهبر بوده و گروهی نظر به روحانی داشتند. محسن رضایی از گروه اوّل بود. عبدالرضا داوری در روزهای اخیر تویتهایی عجیب داشت از جمله اینکه: «هم باید در برابر استکبار خارجی ایستاد هم استکبار داخلی». خوب همه می‌دانند که روحانی اصلاً آن قدرت را ندارد تا بشود به او گفت استکبار داخلی. روز جمعه قرار بود که گروهی از علاقمندان برای درخواست ثبت نام از ا.ن اجتماع کنند ولی او منتظر نشد و خودش آمد. توصیه هم پدرانه بوده و لازم نیست از آن پیروی شود.

   

هر انقلابی حقیقت‌محور است امّا مغلوب مصلحت می‌شود. نامه‌ی بیل و پیل هاشمی را به یاد بیاورید؛ احمدی‌نژاد تجلّی مصلحت‌اندیشی نظام است و لاجرم آنتی‌تز آن. اگر در برابر اوّلین و کوچکترین خطاهای او رفتاری در پیش گرفته می‌شد مانند واکنش به حقوقهای نجومی،‌ حالا وضع این نبود. املاک،‌ بورسیه، اختلاس و این اواخر پاداشهای نجومی به سادگی فراموش شدند و می‌شوند ولی رهبر نظام درباره‌ی حقوقها اظهار نگرانی کرد حال آنکه در برابر اختلاس و پاداشها رقمی نبود. کسر بودجه‌ها و گم‌شدنهای پول از زمان شهرداری شروع شد و قالیباف -که‌آن زمان عدالت‌محور بود- بارها روی آن پافشرد تا رقمهای گم‌شده از ریال به دلار رسید. دکل گم شد،‌ پول نفت گم شد،‌ آبرو و اعتبار کشور گم شد. پاسپورت بی‌ارزش و صندلی‌های خالی در سازمان ملل به هنگام سخنرانی آن نظرنزدیک شد دستاورد دوران هاله‌ی نور. از جوادی آملی تا ابراهیمی و استادی و دیگران یکی یکی کنار کشیدند ولی رهبر نه فقط هاشمی و خاتمی و معترضان انتخابات۸۸، که همه‌ی اطرافیانش را فدای نوردیده‌اش کرد. حالا دوستانش می‌گویند رهبر گفت دوقطبی نشود حالا سه‌قطبی شده! مردم را چه فرض کرده‌اید؟

  

امیدوارم احمدی‌نژاد تا پایان بماند تا وزن او نزد مردم معلوم شود (چیزی که به خاطر آن نهی شد) و این بار مستقیماً رهبر را به چالش بکشد. رجانیوز کشف کرده که وی جاسوس انگلیس بوده؟ عجب! پس از ریاست جمهوری جاسوس شده، یا قبلش؟ جاسوس را چرا دستگیر نکردید؟ چرا فقط چهره‌های فرهنگی زیر فشار باید اعتراف به جاسوسی کنند؟ لیستی که نمی‌پسندید لیست انگلیس است،‌ مردم اگر رأی ندادند هم کوفی؛‌چرا به خود شک نمی‌کنید؟ چرا به بصیرت نداشته‌ی رهبر شک نمی‌کنید؟ مردم به جاسوس انگلیس بیست‌‌وچهار میلیون رأی دادند؟ خود انگلیسی‌ها از این حرف شاخ درنیاورند خوب است.

حرف برای گفتن زیاد است. رهبر نظام اگر همین حالا بیدار شود جای جبران تاحدودی هست. وی باید بداند که دلسوزترین افراد نسبت به نظام الآن یا در حصرند یا ممنوع‌ازتصویر و خبر. همینها می‌توانند نظامی مبتنی بر رأی مردم و آموزه‌های دینی را استمرار بخشند، نه نظامیان، چاپلوسان، افراد بی‌ریشه و دروغگو. گرچه قید (یا لاقیدی!)‌مطلقه از سال ۶۸ به بعد قانون را در سایه‌ی شخص قرار داد ولی هنوز جا برای دفاع از «جمهوری اسلامی» هست.