ترور علیه قصد ترور

                                                                                                     یکشنبه ۱ خرداد ۱۴۰۱   

 

ویدئویی منتشر می‌شود از بازجویی شخصی در داخل خاک ایران که می‌گوید مأمور ترور یک کارمند کنسولگری اسرائیل در ترکیه بوده،‌ به‌رغم اینکه سابقه نشان داده که اطّلاعاتی از این دست نهایتاً درست از کار درمی‌آیند، واکنش نهادهای ایرانی همراه با تکذیب و تمسخر است. خود شخص نیز می‌گوید که زیر فشار بوده و کاره‌ای نیست؛‌ البتّه به فاصله‌ی کوتاهی اسنادی از همکاری خانوادگی او با نظام حاکم در طول سالیان گذشته در منطقه منتشر می‌شود. به نظر می‌رسد کار به پایان رسیده و انتشار ویدئوی بازجویی، حدّاکثر میزان تحقیر نهادهای اطلاعاتی اسرائیل برای نهادهای مشابه ایرانی است امّا شخص دیگری در تهران ترور می‌شود که بلافاصله مشخّص می‌شود جزو نیروهای سپاه قدس بوده و باید ربطی به اسرائیل داشته باشد، ‌خاصّه آنکه سبک ترور مانند ترورهای مشابه قبلی است. یک شبکه‌ی اسرائیلی -خیلی زودتر از موارد قبل- از قول منابع آگاهش می‌گوید که کسی که ترور شده رسولی را برای ترور در خاک ترکیه استخدام کرده بود. حالا معلوم می‌شود که چرا خود رسولی در ترکیه یا یک استان مرزی در ایران به قتل نرسید،‌ چون ماجرا همانجا تمام می‌شد و این کافی نبود. انتشار ویدئوی او تنها مقدّمه‌ای برای برخورد شدیدتر در قلب تهران بود.

  

همان موقع پرسیدیم و پرسیدند که ترور یک کارمند کنسولگری در ترکیه دقیقاً چه منفعتی برای نظام ایران دارد؟ و تا چه حد توانایی نیروهای امنیّتی را نشان می‌دهد؟ ربودن اسیود و زم با اتّکا به اشتباههای فردی آنان و رعایت‌نکردن مسائل امنیّتی چرا باید سربازان گمنام امام زمان را تا حدّی مغرور کند که قاچاقچیان مواد مخدّر را به مصاف سربازان گمنام حضرت موسی بفرستند؟ قتل قاضی منصوری با قتل یک دیپلمات اسرائیلی از یک قماش است؟ حمله به عضو سفارت چه عمل قهرمانانه‌ای به شمار می‌آید؟ نهادهای اسرائیلی که از حمل تسلیحات داماد سلیمانی باخبرند و نشان داده‌اند که در ارکان اطّلاعاتی ایران نفوذی دارند، چه واکنشی خواهند داشت؟ و دست‌آخر اینکه تعداد پرشمار ترورها در قلب تهران بدون هیچ‌گونه دستگیری عوامل آن،‌ تا چه حد میزان اشراف اطّلاعاتی دو طرف را به همه نشان می‌دهد؟

 

کتمان نمی‌توان کرد که جنگ علیه داعش سبب شد که سوریه به دست ایران و روسیه بیفتد و جنگ اوکراین نیز باعث گسترش دامنه‌ی نفوذ ایران شد. اوّلین حمله به نیروهای ایرانی در سوریه با تشییع جنازه‌ی پرسروصدای آنان همراه شد ولی وقتی دیدند که امکان پاسخگویی نیست، ‌دیگر حملات و تلفات پنهان یا انکار شد. در عین حال کمیّت نیروها در یک جبهه‌ی جنگ با کیفیّت آنان و نهایتاً سرنوشت جنگ ربط مستقیمی ندارد. در جنگ اوکراین تقابل دو جبهه‌ی روسیه و اوکراین از لحاظ کمّی تقابل فیل و فنجان بود ولی دیدیم که اشراف اطّلاعاتی غرب و کمک‌رسانی به اوکراین، به زمین‌گیرشدن روسیه انجامید. بدن گلوله‌باران‌شده‌ی صیّاد خدایی پشت فرمان اتوموبیلش استعاره‌ای از میزان توانایی اطّلاعاتی ایران در مواجهه با اسرائیل است؛ بحث تبلیغات و رجزخوانی البتّه حکایت دیگری است. سوال آخر این است که این همه ناکامی آیا تغییری در سیاستهای پرهیاهو و کم‌بازده تبلیغی و اقدامهای ناشیانه و غیرحرفه‌ای اطّلاعاتی نظام می‌دهد یا نه؟ تجربه نشان داده که خیر، همانطور که بی‌سیاستی اقتصادی منجر به شورش اجتماعی بارها و بارها تکرار شد، به احتمال قریب به یقین اینجا نیز در بر همان پاشنه خواهد چرخید.