دوشنبه ۱ خرداد ۱۴۰۲
به برکت شبکه‌های اجتماعی گاهی یک اثر هنری مانند یک قطعه‌ی موسیقی ناگهان جهانگیر می‌شود؛ بازخوردهای فراوانی می‌گیرد، دیگر هنرمندان آن را بازخوانی یا بازنوازی می‌کنند و حتّی امکان همکاری با هنرمندان اسم‌ورسم‌دار هم برای هنرمند کمتر معروف پیش می‌آید مثل قطعه‌ی «Calm down» که Rema خواننده‌ی اهل نیجریه را به اوج شهرت رساند. در ایران هم دختران اکباتان با آن رقصیدند و باقی ماجرا...
کم پیش می‌آید که اثری ایرانی این چنین مورد توجّه قرار بگیرد. به جز «برای...» شروین حاجی‌پور که به‌اصطلاح ترکاند و البتّه پیش‌زمینه‌ی سیاسی غلیظی هم داشت، اثر «بهت قول میدم» محسن یگانه دارد به یک پدیده تبدیل می‌شود و تا زمان نوشتن این ایما ۱۷۸ میلیون بازدید را رد کرده است. بسیاری به آن واکنش نشان دادند و خیلی‌ها هم آن را بازخوانی کردند؛ معروفترینش این خانم خواننده و بازیگر ترکیه‌ای (فیلم «مطرب» با پرویز پرستویی) و بهترینهایش به زبان فارسی هم این دو خواننده‌ی ازبکستانی و ارمنی-لبنانی . حالا خبر آمده که محسن یگانه به علاوه‌ی رضا صادقی و دو سه نفر دیگر از اجرا ممنوع شده‌اند و بعضی‌هایشان خروج‌ممنوع هم شده‌اند.
وقتی حادثه‌ی تلخ مهسا امینی پیش آمد فکر می‌کردم که نظام با اندک درایتی موضوع اجبار حجاب به اضافه‌ی برخی محدودیّتهای من‌درآوردی را بی‌خیال می‌شود و نمی‌گذارد که مواجهه با قشر عظیمی از اجتماع رنگ‌وبوی سیاسی به خود بگیرد امّا اشتباه می‌کردم. نظام در خودبراندازی اصرار دارد. این اصطلاح را سیّدمحمّد خاتمی اخیراً با الهام از مرحوم بازرگان ساخت که زمانی گفت یکی از مهمترین عوامل انقلاب خود شاه بود (نقل به مضمون). حالا و با پرونده درست کردن برای چند بازیگر زن و اعمال محدودیّت برای خوانندگان و هنرمندانی که بسیاری اصلاً به آن معنا سیاسی نیستند، گویی نظام از اینکه خود را رودرروی بخش بزرگی از جوانان و هنردوستان قرار دارد ابایی ندارد.
حوادث منطقه‌ای بسیار گول‌زننده است. ظاهراً امریکا دیگر برش لازم را در منطقه ندارد، سروکلّه‌ی چین پیدا شده است، سوریه به اتحادیه عرب برگشته و کشورهای عربی به آرام کردن جو با ایران تمایل دارند. همه‌ی اینها غروری به نظام داده که بر فشارهای داخلی بیفزاید. دوسال زندان برای شعار چهارثانیه‌ای دختری که تازه از زندان آزاد شده، بازداشت بستگان یک اعدامی که بر مزارش سوگواری می‌کنند و مواردی که بالاتر اشاره شد. اینها نشانه‌ی اقتدار نیست، ترسی است که خود را پشت قلدری و زور پنهان کرده است.
من به این می‌گویم دوستی خاله خرسه بعضی از مسئولان نظام. محسن یگانه فرزند شهید است و درباره اسرائیل هم آهنگ دارد. عملکرد مسئولان فرهنگی نادان را نباید به پای نظام گذاشت.
پاسخحذفجنگل را ببینیم نه درختها را
پاسخحذفقیاس مسئولان با جنگل قیاس مع الفارق است. در جنگل همه درختها مثل هم هستند ولی مسئولان با هم فرق دارند. اکثریت همانها هستند که به صادقی و یگانه مجوز دادند و اقلیت هم بعضی از دوستان نادان.
پاسخحذفدختره میگه: خیشکی خواسش نیس
پاسخحذف:)))