جمعه ۳۱ امرداد ۱۴۰۴
پس از پررنگ‌شدن نقش فنّاوری در زندگی انسان هشدارهای زیادی از طرف اهل اندیشه و هنر داده شد که همزمان با ذوق‌زدگی از تحقًق رؤیای تسلّط بشر بر طبیعت، به عواقب این مسیر نیز بیندیشیم. هیچ امر بشری خالی از عیب و خلل نیست؛ حالا اگر فناوری بیش از حد بر زندگی انسان حاکم شود، با کمترین اشتباه ضرر و زیان احتمالی ممکن است بسیار بیش از چیزی باشد که در ابتدا به نظر می‌رسد.
پیرمردی که به دلیل سابقه‌ی بیماری توان تشخیص چت‌بات از انسان حقیقی را از دست داده بود، حرف یک فرآورده‌ی هوش مصنوعی را که ادّعا کرده بود دختری واقعی است باور می‌کند و برای دیدن او به شهری دیگر می‌رود، در راه مصدوم می‌شود و در نهایت جان می‌سپارد (بیشتر: اینجا). بدون دسته‌گلی که این فراورده‌ی فناوری بشری به آب داد، مرگ این مرد رقم نمی‌خورد. نکته اینجاست که او خود را واقعی معرّفی کرد و با دادن آدرس معتبر مرد را برای دیدن خود ترغیب کرد. می‌بینید که گفتگو خیلی طبیعی به نظر می‌رسد و تازه دختر فرضی وضع سلامتی او را به بیماری پدرش هم تشبیه می‌کند. در حالی که دیپ‌فیکهای تولیدشده به درجه‌ای رسیده‌اند که تشخیص آن روزبه‌روز دشوارتر می‌شود، فردا این مکالمه به جای متنی می‌تواند تصویری باشد و حتّی جوانترها را هم فریب بدهد.
چارلی چاپلین و هشدار او به عواقب زندگی مدرن حالا به نگرانی از خودسری هوش مصنوعی رسیده است. فرض کنید اشکال فوق که به مرگ این پیرمرد انجامید در یک هوش مصنوعی فوق مدرن رخ بدهد، چیزی مثل داستان تخیّلی آخرین قسمت مأموریّت غیرممکن که هوش مصنوعی (Entity) جهان را با خطر جنگ هسته‌ای روبه‌رو می‌کند. داستان فیلم خوب طرّاحی شده ولی خیلی آبکی به پایان می‌رسد. اگر هوش مصنوعی افساربریده به این سادگی گیر نیفتد چه؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
لطفاً نظرتان همراه با انتخاب یک نام و رعایت اخلاق باشد.