حمله‌ی مخالفان میرحسین موسوی از جناحهای گوناگون در این یک سال بیش از آنکه به نفعشان باشد- در میان مدّت- به ضررشان تمام شده است. اگر نکته‌ای مبهم بوده، آنرا روشن کرده و اگر پرسشی در میان گذاشته، زمینه‌ی یافتن پاسخ را مهیّا کرده است.
چندی پیش جواد لاریجانی در حمله به موسوی این‌گونه گفت:«میرحسین موسوی با نام فقه پویا با اندیشه‌ی امام درباره اجرای احکام اسلامی مخالفت می کرد و این در حالی است که امام به فقه جواهری و سنّتی معتقد بود.» او شاید نمی‌دانست در حالیکه یکی از بزرگترین انتقاد بدنه‌ی آزادیخواهان از موسوی این است که وی یک دهه‌ی اوّل جمهوری اسلامی را نقد نمی‌کند بلکه خود جزئی از آن بوده و آیت‌الله خمینی را نیز بی‌انتقاد گذاشته است - تا جایی که در مصاحبه‌ای گفت که در شرایط فعلی این کار را به صلاح نمی‌داند-، این گفته‌ی لاریجانی برای کسانی که در جریان دقیق رویدادهای گذشته نیستند یا جوانانی که آن زمان را به یاد ندارند، دستکم بخشی از آنچه را که به دنبال آن هستند، یادآوری می‌کند و نشان می‌دهد که وی در حدّ توان خود استقلال نظریش را حفظ کرده، گرچه در برخی موارد لزوماً به نتیجه‌ی عملی منجر نشده است.
حالا نیز محسن رفیق‌دوست با لحنی متفاوت با لاریجانی چنین می‌گوید: «...اکثر اوقات در دولت با پیشنهادهایی که برای جنگ می‌شد مخالفت می‌کردند و دائم می‌گفتند شما که می‌دانید نمی‌توانید بغداد را بگیرید چرا ول نمی‌کنید؟ چرا جنگ را تمام نمی‌کنید؟... من یک سال قبل از پایان جنگ در یک سخنرانی گفتم هیچ کس به شعار "جنگ جنگ تا پیروزی " معتقد نیست جز شخص حضرت امام(ره). این جمله من به خیلی از بزرگان برخورد ولی من گفتم منظورم شما نیستید، منظور من کل بدنه‌ی دولت است... حتی اواسط جنگ آقای موسوی از من خواست کامیون‌های سپاه را برای حمل گندم از بندرعباس به سیلوها اعزام کنم تا نان مردم داده شود. در واقع خیلی از وزرا هم روحیه جنگ نداشتند... یکی از دلایل عدم وجود این روحیه در دولت آن وقت این بود که آنها واقعا می‌خواستند مملکت را اداره کنند...». رفیق‌دوست یکی از مهمترین انتقادها را از دولت موسوی- یعنی اصرار بر ادامه‌ی جنگی بی‌هدف- دفع می‌کند و می‌گوید که وی موافق ادامه‌ی جنگ نبود، این شاید از نظر تندروان ولایی ضعفی برای موسوی باشد ولی از نظر واقع‌بینان امتیازی برای وی است که کشور را دربست به نفع نظامیان تعطیل نکرد تا پس از صلح محتمل چیزی باقی مانده باشد تا شعار سازندگی آن داده شود.
نکته‌ی جالب اینجاست که نه در این دو موضوع و نه موارد دیگری که در یک سال گذشته به آن برخورده‌ایم، موسوی علاقه‌ای به دفاع از خود ندارد و گرنه اینها را می‌شد از زبان خود وی شنید. این خصیصه را چه فروتنی نابجا بدانیم و چه کرامت نفس پسندیده، به هرحال باید از ویژگیهای شخصیّتی میرحسین موسوی به شمار آورد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
لطفاً نظرتان همراه با انتخاب یک نام و رعایت اخلاق باشد.