شنبه ۱۹ بهمن ۱۳۹۲
واکنشهای
منتقدان به تأخیر در پخش مصاحبه‌ی حسن روحانی ادامه دارد. طبعاً بیشتر انتقادها به
صداوسیما و دخالت در انتخاب مجری برمی‌گردد و بعضی هم تابعیّت محض مُجریان منتخب
احمدی‌نژاد در برابر او را به یاد دیگران می‌آورند. به نظر می‌رسد دو موضوع اینجا
با هم خلط شده است. در یک تقسیم‌بندی ساده می‌توان دو گونه مصاحبه را با رئیس
جمهور فرض کرد:
۱- اطّلاع‌رسانی/گزارشی:
رئیس جمهور در این حالت در پی گزارش کارنامه‌ی خود تا اینجا به مردم است و فرقی
نمی‌کند که روبه‌روی دوربین مستقیم با مردم سخن بگوید یا با انتخاب مجری و هماهنگی
سؤالها و آماده‌کردن جوابها، این گزارش را از یک‌نواختی دربیاورد. اینجا انتخاب
مجری و فضای جلسه و شیوه‌ی گفتگو با تیم دولت است.
۲- انتقادی/پرسش‌گرانه:
در این حالت صداوسیما در مقام نماینده‌ی -دستکم بخشی از- مردم، در پی به‌پرسش‌گرفتن
رئیس جمهور و مواجه کردن او با نقدها و تحلیلهای نخبگان، یادآوری وعده‌های او و
جواب‌خواهی از اوست. اینجا زمام کار باید به طور کاملا در دست صداوسیما باشد.
البتّه دادن فهرست پرسشها برای آمادگی تیم دولت می‌تواند بحث را بهتر و کاملتر پیش
ببرد. این روش گونه‌ای مناظره‌ی پس از انتخاب به شمار می‌آید.
با نظرداشت
ِاین دو حالت:
الف. هم
احمدی‌نژاد حق داشت که مجری را خودش انتخاب کند و سؤالها و جوابهای طرّاحی‌شده را تحویل
ملّت بدهد و هم روحانی امّا به شرط اینکه این گفتگوها را مصداق حالت یک به شمار
بیاوریم؛ ولی دخالت صداوسیما در مصاحبه‌ی اخیر روحانی نشانگر منش دوگانه‌ی این
نهاد در برخورد با رئیس‌جمهوران است. اگر کسی مانند حیدری نقش یک مجری را بازی
کند که سؤالهای از پیش طرح‌شده می‌پرسد و سر تکان می‌دهد نیز به خودش مربوط است
و مورد قضاوت جامعه قرار می‌گیرد؛ چنانکه گرفت.
ب. از
گفتگوی انتقادی در دوران احمدی‌نژاد مطلقاً خبری نبود و وی حاضر به هیچ گونه
پاسخگویی نمی‌شد و صداوسیما نیز در پی حمایت دربست رهبر نظام از او هیچگاه تلاش نکرد
وی را به پرسش بکشد. در یکی دوسال آخر دولت قبل که روابط با خامنه‌ای شکرآب شده
بود، صداوسیما در برنامه‌های طنز یا «صرفاً جهت اطّلاع» و مانند آن به ریشخند و
مسخره‌کردن احمدی‌نژاد و وزیرانش پرداخت. صداوسیما نه در ماه عسل شش ساله و نه در
قهر دوساله با نقد با وی روبه‌رو نشد، ابتدا تبلیغ بود و در پایان تمسخر.
جای گفتگوی
انتقادی نباید در دولت روحانی خالی بماند. مهم نیست که پرسشگران که باشند، او در
مناظره‌ها نشان داد که توان گفتگوی رودرروی خوبی دارد. بگذار کسی با طرز فکر
شریعتمداری او یا وزیرانش را به پرسش بکشد و مثلاً توافق هسته‌ای را زیر سؤال ببرد، چه باک!
کسی که منطق دارد، از سؤال نمی‌ترسد، جواب می‌دهد و مردم را روشن می‌کند. این «وظیفه»ی
روحانی است و تفاوت او را با رئیس دولت پیشین نشان خواهد داد.
عیار عزیز من نمی دونم چه لذتی در منولوگ وجود داره که این آقایان اینقدر مفتون اون شدن
پاسخحذففکر کنم تیترت بیشتر کنایه بود چون عاشقان دولت جدید یک بام و دو هوایی بودن. اگه ا.ن مجری رو برای خودش بخواد بده ولی اگه روحانی بخواد حقّشه!
پاسخحذفپ.ن!: بعد از هزارسال یکی بهت گفت عیّار :)