یادم تو را فراموش

                                                                                                       پنجشنبه ۹ امرداد ۱۳۹۳
                      

حساب سه راهنمای سبز را همین ابتدا جدا می‌کنم که به رغم حضور طولانی در ساختار سیاسی مانند سه روشنفکر آرمانخواه،‌ بی‌اعتنا به مصلحت‌سنجی بسیاری که در میان آنها اصلاح‌طلب نیز یافت می‌شد،‌ به گونه‌ای ایستادند که اگر ایستادگی آنان نبود، ‌جنبش سبز الآن خاطره‌ای بیش نبود. پس آنها فعلاً به کنار.

  

پایمردی، ‌ایستادگی و ثبات قدم تاجزاده در این چندسال همیشه برای من عجیب بوده است. روزه‌گرفتن‌های اعتراضی بی‌وقفه،‌ کوتاه‌نیامدن از آرمانها، ‌امید بی‌حد، ‌پیگیری همه‌ی اخبار ایران و جهان، ‌موضع‌گیری درباره‌ی حوادث روز و از همه مهمتر تحلیلها و نامه‌نگاریهای بی‌پایان حاکی از اراده‌ای فوق انسانی است که تاجزاده را بدل به فعّالترین چهره‌ی سیاسی تغییرخواه کرده است.

  

شاید برای هر کسی پیش آمده باشد که لحظه‌ای از پیگیری چیزهایی که هدف تغییر سبز بود خسته شود،‌ آنها را کمی اغراق‌آمیز ببیند و بازگشت به عرصه‌ی سیاست موجود را واقع‌بینانه بپندارد؛ ‌در چنین موقعی سیّدمصطفی تاجزاده بهترین نمونه‌ی نقض اینگونه تسلیم‌شدن در برابر روزمرّگی و رخوت واقعیّت موجود است. هر نوشته‌ی او تلنگری است به همه،‌ از مدافع تا منتقد. در بازیهای خانگی فقط یک‌بار با گرفتن و شنیدن آن جمله‌ی معروف، آنچه را که فراموش کرده‌ایم به یاد می‌آوریم و‌ می‌بازیم ولی زندانی خاص بیت رهبر نظام چشم‌دوخته به افق سبز، زود به زود ما را از جا می‌پراند و آنچه را که می‌رود تا دستخوش مرور زمان شود، به یاد ما می‌آورد، دوباره و چندباره و همیشه.