نفر بعدی؟

                                                                                                         جمعه ۱۷ امرداد ۱۳۹۳

جوکر در فیلم شوالیه‌ی شب جایی می‌گوید که اگر کارها طبق نقشه‌ پیش برود،‌ هرقدر هم که آن نقشه وحشتناک باشد،‌ به هنگام اجرای آن کسی وحشت‌زده نخواهد بود (نقل به مضمون).امّا این جمله هم مانند اکثر احکامی که می‌شناسیم یا قاعده نیست یا استثنا دارد. اگر کسی به خودش یا به ساختاری که به آن خدمت می‌کند اطمینان نداشته باشد، ‌همیشه وحشت‌زده خواهد بود؛ ‌چه با نقشه،‌ چه بی نقشه یا حتّی در حال انجام کاری روتین و عادی.

  

بازداشت و بازجویی از دو خبرنگار ِشناخته و شناسنامه‌دار حتّی با احضار تلفنی هم ممکن است. نیازی به هجوم مأموران و شدّت عمل نبود. به فرض هم اگر مأموری مراجعه کند،‌ به سادگی می‌تواند افراد را جلب کند مگر آنکه در ذهنش از دو متّهم، تصوّر ‌دو جاسوس فیلمهای هالیوودی را داشته باشد و گرنه نه نمایش تعقیب و گریز خیابانی در کار است و نه فرار از مرزها یا مانند آن. نگهبانی که مقاومت می‌کند، به سادگی آب خوردن می‌تواند قانع یا مهار شود پس نیازی به استفاده از شوکر نیست. مأموران از چه وحشت دارند؟

  

این اتّفاق مصادف شد با: 

  

یک. فوران غیرت دینی و تفکیک جنسیّتی. باز هم نظر حرام و خون خلق حلال؟ در نمازجمعه کسی از این رخداد حرف نخواهد زد چون به اندازه‌ی جداسازی مهم نیست. سردار طلایی آن را عملی اثبات نخواهد کرد. فرمانده سپاه از لزوم آن سخن نخواهد گفت. همین مختصر هم که هست از برکت رسانه‌های نوین است وگرنه چنین اعمالی سابقه داشته ولی خبرش منتشر نمی‌شده است.

  

دو. صدور حکم قاتل ستّار بهشتی. قاتل جدید و تمام قاتلهای بالقوّه می‌دانند که این حکم، سقف آن چیزی است که برایشان صادر خواهد شد: سه سال زندان به اتّهام قتل غیر عمد. تازه ستّار مادری دلاور داشت که آرام نگرفت و خودش هم معترض بود و وبلاگ می‌نوشت ولی این نگهبان بی‌نوا نه با سیاست کار داشت و نه خانواده‌اش معلوم است که دل ِدرافتادن با نهادهای امنیّتی را داشته باشند. قاتل هم –مانند قتل هاله سحابی- مشخّص نیست پس سه سال زندانی هم در کار نخواهد بود. اشتباهی لپّی به هنگام انجام وظیفه.

  

این هم مانند نمونه‌های گذشته پس از کمی سروصدا خواهد خوابید. برای بسیاری عادی شده است. مقتول، سبز یا معترض هم نیست. فقط یک سؤال باقی می‌ماند که نفر بعدی؟