لوازم افعال نظام

                                                                                                       جمعه ۲۱ شهریور ۱۳۹۳

  
  

پیشتر در «معنای التزامی سخنان نظام» (یک و دو) نوشتم که سخنان رهبر و نزدیکان وی را بیشتر از آنکه بتوان حمل بر معنای عادی کرد، باید بر اساس پیش‌فرضها،‌ لوازم و تبعات آن سنجید. اینجا آن نظر را مکرّر نمی‌کنم ولی اضافه می‌کنم که افعال اینان نیز بیشتر اینگونه است. مثلاً چرا باید در روزهای اخیر همه از هم بپرسند که «چرا خبر جرّاحی خامنه‌ای علنی شد؟» خُب طبیعی این بود که شخصی کسالتی دارد و مداوا می‌شود. آیا همه‌ی منتقدان دچار سوءظنّ بیجا هستند یا موضوع برای تحلیل کم آورده‌اند؟ طبعاً به کسی که به این پرسشها جواب ِمثبت می‌دهد می‌توان گفت با پنهان‌کاری جرّاحی صفرا،‌ این وصله را نمی‌توان به منتقدان چسباند.

    

ابتدا که خبر زندان انفرادی غنچه قوامی را شنیدیم -با توجّه به آزادشدن دیگر زنان بازداشتی- گفتیم لابد اگر یکی شنیده،‌ دو تا جواب داده و حضرات هم که آماده‌ی روکم‌کنی هستند و گرنه چه دلیل دیگری می‌تواند داشته باشد؟ حالا که خبر ملّیّت ایرانی-انگلیسی وی را می‌خوانیم احتمال می‌دهیم باز حضرات می‌خواهند از آب کره بگیرند. رویّه‌ی اینان در موارد مشابه ترتیب دادن یک «معامله» است مشابه آنچه در مورد کوهنوردان امریکایی یا سربازان انگلیسی دیدیم. البتّه موضوع درباره‌ی افراد دوملّیّتی فرق می‌کند و طرفهای مقابل در اینگونه موارد ظاهراً به‌سادگی آماده‌ی دادن امتیاز نیستند ولی چه‌بسا از دید آقایان سنگ مفت باشد و گنجشک هم مفت. ممکن است کسی در این میان به تیره‌کردن رابطه‌ی رو به بهبود با انگلیس هم بیندیشد؛ هرچیز به جز علّت اصلی. غنچه به جرم تجمّع برای ورود به ورزشگاه بازداشت شد. زنانی هم که به جرم بدحجابی دستگیر می‌شوند از پلیسان هم‌جنس خود می شنوند «تا شما باشید به روحانی رأی بدهید» یعنی اینجا هم بدحجابی در درجه‌ی دوّم است و رأی فرضی به روحانی علّت اصلی است. یکجور سوءاستفاده از پاس رونالدینویی!

  

شخصی محاکمه می‌شود،‌همه می‌گویند کسانی در حال تسویه‌حساب با یکی از نزدیکانش هستند. شخص دیگری از محاکمه معاف است، می‌گویند به علّت این است که روزی با شخص اوّل حاکمیّت صنمی داشته و حالا زیر سؤال بردن او، به آن‌کس هم برمی‌گردد و بدین‌گونه است که هر فعل یا ترکی به جایی دیگر برمی‌گردد. همین شاید راهنمای خوبی باشد برای آینده‌. روزی که کسی پشت گفته‌ها و کرده‌ها دنبال چیز دیگری نگردد؛ نظام، بیرونی و اندرونی یا ظاهر و باطن نداشته باشد و... نیاز نباشد کسی از نام مستعار استفاده کند.