شنبه ۲۱ آذر ۱۳۹۴
پرونده‌ی هسته‌ای بسته نشده بلکه قوس نزول خود را طی می‌کند.
با گزارش اخیر آژانس مهر تأییدی بر بعضی تحلیلها خورد گرچه کوچه‌ی علی‌چپ همیشه
وجود دارد. حالا دیگر شکّی نیست که تا پیش از سال ۲۰۰۳ ایران درصدد توسعه‌ی برنامه‌ی
هسته‌ای تا رسیدن به سلاح بوده است و تا ۲۰۰۹ هم از این موضع دل نکنده بود. این
گرایش را گروهی از نظامیان -علی‌الظاهر- بدون اطّلاع رهبر دنبال می‌کردند که با
آگاهی روحانی و گزارش به خامنه‌ای جلو حالت برنامه‌ریزی‌شده‌ی آن گرفته شد؛ امّا
تا چندسال بعد ادامه یافت. از روز روشنتر است که فتوای حرمت خامنه‌ای برای اوباما
یا آمائو صادر نشده بود، فتوا برای نظامیان نظام بود که به شیوه‌ی خاله خرسه باز
این موضوع را سرخود دنبال نکنند. حالا که رهبر نظام چنین گفت (همان «فصل‌الخطاب»)
دیگر برای آنان بهانه‌ای باقی نمانده بود. با اطمینان می‌توان گفت که تحریم و
خسارتهای چندساله هزینه‌ی خودسری بخش تاریک نظام یا همان نظامیان بود.
امتحان دوباره‌ی موشک بالستیک ایران امّا بدون اطّلاع
«سر نیروهای خودسر» امکان نداشت و ندارد. این موضوع به سادگی برجام را با مشکل
مواجه نمیکند ولی تکرار آن و ارجاعش به شورای امنیّت می‌تواند سرپیچی از مفاد برجام به شمار آید. البتّه امریکایی‌ها از
نزاع قدرت در ایران آگاهند و دست‌کم تا زمان باقیمانده از ریاست اوباما این موضوع
را پیراهن عثمان نخواهند کرد ولی این چیزی از اشتباه‌بودن تحریک طرف مقابل کم نمیکند.
تحریکهای گفتاری و رفتاری عربستان نیز بدون دلیل نیست،
آنان به برانگیختن خشم نظامیان امیدوارند و در واقعه‌ی منا و پیامدهای آن تا حدّی به این موضوع نزدیک شدند.
این اواخر ترکیه هم با نفوذ در عراق بدش نمی‌‌آید ایران را تحریک کند. بعید می‌دانم
نظامیان وارد این بازی خطرناک شوند ولی در داخل قضیّه فرق می‌کند. مطهّری به
دستگیری‌های اخیر اطّلاعات سپاه اعتراض می‌کند ولی مگر این بار اوّل بود؟ یا بار
آخر خواهد بود؟ با نزدیک‌شدن به انتخابات اسفند از اینگونه خودسری‌های «تأییدشده»
بسیار بیشتر خواهیم دید و شنید. کوتاه‌‌آمدن مردم در برابر این خودسری‌های داخلی
روند مردمسالاری در ایران را سالها به تأخیر خواهد افکند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
لطفاً نظرتان همراه با انتخاب یک نام و رعایت اخلاق باشد.