شمس لایجوز

                                                                                                        سه‌شنبه ۲ مهر ۱۳۹۸

گویا اختلاف‌نظر درباره‌ی ساخت فیلم «شمس تبریزی» بالا گرفته است. بعضی می‌گویند که نباید با تهیّه‌کننده‌ی ترکیه‌ای همکاری کرد و همکاری با اهل افغانستان اشکالی ندارد. افغانستان سینما و تهیّه‌کننده‌ای ندارد که بخواهد با ایران همکاری سازنده‌ای داشته باشد و گرنه همکاری سه‌ کشور افغانستان، ایران و ترکیه ایده‌آل بود. مولانا را می‌توان بهانه‌ای برای «مال من، مال تو» کرد یا به او به عنوان شاعر، عارف و متفکّری فراملّی نگریست. اصل بر دوّمی است. درباره‌ی مدفن شمس قال و قیل زیاد است ولی فوت و دفن در خوی نیز خالی از قوّت نیست. زبان فیلم هم که با توجّه به بازیگرانش روشن است. یقیناً فتحی از حساسیّت موضوع باخبر است و برای ساخت یک فیلم اعتبار و آبروی فرهنگی خودش را به خطر نمی‌افکند. 
   
کارنامه‌ی فتحی در سینما ضعیف است و در تلویزیون هم چند کار خوب و یک کار ضعیف دارد که متأسّفانه پیرامون ملاصدراست. درباره‌ی «شهرزاد» هم چیزی نگویم بهتر است. امیدواریم این فیلم شبیه به کارهای خوبش باشد. قصّه‌ی فیلم‌سازان و سریال‌سازان تازه‌کار که با حزم و احتیاط و کمبود بودجه کارهای خوبی می‌سازند، سپس با اقبال روزگار به آنان و دریافت بودجه‌ی کلان رو به سراشیب می‌روند،‌ قصِه‌ای طولانی و پرغصّه است؛ از محمّدعلی نجفی، حمید لبخنده و اکبر خواجویی تا امرالله احمدجو، داوود میرباقری و حسن فتحی در تلویزیون تا ده‌ها فیلمسازی که بهترین فیلمشان،‌ فیلم اوّلشان ماند. إن‌شاءالله این فیلم فتحی استثنا باشد.

القصّه.. پیش از آنکه اختلاف‌نظرها به جای باریک بکشد ناصر مکارم شیرازی در جواب طلّابی که از او درباره‌ی ساخت فیلمی پیرامون شمس تبریزی طلب فتوا کرده بودند،‌ فتوا داد که از آنجا که این فیلم تبلیغ فرقه‌ی ضالّه‌ی صوفیّه است ساختش جایز نیست. یک نقل قول کاملاً غیرموثّق می‌گوید که از ایشان پرسیدند پس تکلیف انتشار آثار مولانا و شمس و دیگر عرفا و شعرای برجسته‌ی مسلمان که غالباً در سلک صوفیّه بودند و انبوه کتابهای تحقیقی درباره‌ی آنها چه می‌شود؟ ایشان گفت آن هم لایجوز. شکر خدا خطری بزرگ از بیخ گوش ما گذشت و از ضلالت در امان ماندیم.