سه‌شنبه ۵ تیر ۱۴۰۳
اینکه پزشکیان بتواند چه تفاوت معناداری را در رفتار نظامی که تمام اهرمهای اجرایی آن در اختیار رهبرش است ایجاد کند بر من پوشیده است امّا با کنار گذاشتن مسائل حقوق بشری و مطالبات اجتماعی جوانان و زنان و مواردی از این دست، کمترین امر مورد انتظار بهبود شرایط اقتصادی است. این امر جز با رفع تحریمهای ناشی از سرگرمی‌های اتمی ایران امکان ندارد. در واقع ایران در حالی تحریم است که به گفته‌ی خود به استفاده‌ی صلح‌آمیز هسته‌ای متعهّد است. خب چرا باید تحریم باشد؟ پاسخ یک بازی لج و لج‌بازی با امریکاست که میراث دوران ترامپ است و جز با مذاکره قابل حل نیست. مذاکره هم امر غریبی نیست چون باقری کنی مدتهاست که مشغول مذاکره با آنهاست. حالا خامنه‌ای با مذاکره با امریکا مخالفت کرده (یعنی مذاکره‌ای که مذاکره‌کننده کسی جز یکی از بستگانش یا یکی دیگر از خودی‌ها باشد) تکلیف پزشکیان چیست؟ سه راه پیش روی اوست:
یک. خودش را به کوچه‌ی علی چپ بزند و مثل دوران روحانی که خامنه‌ای چیزی می‌گفت و تیم ظریف طبق نظر خود عمل می‌کرد، حالا هم سعی کنند همان کار را بکنند. امّا آیا تکرار آن بازی ممکن است؟ نه پزشکیان شخصیّت حقیقی روحانی را دارد و نه ممکن است اجازه داده شود که ظریف و امثال او بار دیگر به سیاست خارجی برگردند. تکرار سیاست چانه‌زنی از بالا و فشار از پایین از هر زمان دیگر دشوار‌تر است.
دو. پزشکیان در آخرین گفتگوی زنده به مردم بگوید که من برای تغییر شرایط به ویژه اوضاع اقتصادی و معیشتی شما آمدم، بر اساس سیاست نه شرقی نه غربی. حالا که سیاست نگاه به شرق اجازه نمی‌دهد که طبق منافع کشور عمل کنم و دشمنی با امریکا تبدیل به یک هدف شده ولو به قیمت رفتن اکثریّت مردم زیر خط فقر، بر اساس احترام به نظر ولی فقیه و برای ایجاد عدم تقابل درون نظام از نامزدی انصراف می‌دهم تا نظام خود عاقبت ادامه‌ی این مسیر را به چشم خود ببیند و تجربه کند.
سه. پزشکیان اعلام کند که دو سیاست وجود دارد، یکی نه شرقی نه غربی یعنی تحت سیطره‌ی شرق و غرب نرفتن و طبق منافع با هر دو رابطه‌ی محدود و تعریف‌شده داشتن و دیگری نگاه به شرق که به وضعیّت فعلی انجامیده است یعنی تحریم گسترده و فروش با ضرر و تخفیف اجباری نفت به چین و باقی ماجرا. انتخابات پیش رو یک رفراندم است بین این نگاه و آن نگاه، با پیروزی فرضی من دیگر مواففان آن نگاه نمی‌توانند ادّعا کنند که همراهی «مردم» را دارند و به این دیدگاه باید اجازه‌ی تجربه و عمل داده شود.
پزشکیان تا اینجا هیچ ایده‌ی تازه‌ای نداشته و خبرسازترین مناظره‌هایش به دو نمایش ظریف و فاضلی برمی‌گردد که هیچ‌کدام از آن دو نمایش به او ربطی نداشتند. این انفعال و بی‌برنامگی و امید به رأی جوانانی که حافظه‌ی تاریخی ندارند، او را به جایی نمی‌رساند حتّی اگر انتخابات را ببرد. اگر ببازد هم که تیر خلاصی بر شقیقه‌ی اصلاحات خواهد بود.
به دلایل واضح پزشکیان راه اول را انتخاب می‌کند. در ضمن رای دادن به او تاکید بر راه سوم هم هست حتی بدون اعلام رسمی از طرف او. مردم بارها به اختلاف نظر خود با خامنه‌ای رای داده‌اند اما نکته اینجاست که آیا همان اکثریت باز هم حاضرند در گوشی که خود را به نشنیدن زده باز هم یاسین بخوانند؟
پاسخحذفسلام
پاسخحذفظاهرا از بین خالی باف یا زاکانی یکی انتخاب خواهد شد.
راه چهارمی هم هست .پزشکیان بر خلاف حرفهایش تکلیفش با خودش روشن نیست و هنوز نفهمیده که دشمن شماره یک این ملت همان جاسوس کهنه کار کا گ ب یعنی سید علی خامنه ای است.
و چون واقعا به ایشان ارادت دارد اگر انتخاب شود مخالف منویات رهبر عمل نمی کند و عملا قید مذاکره با آمریکا را می زند و دنبال راه حلهای دیگر می رود .یک‌دیپلماسی منفعل و سردرگم .
پزشکیان فقط در باب مذاکره و رابطه با آمریکا منفعل و سردرگم نیست.درمورد مسئله حجاب ، فیلترینگ و بعضی مسایل دیگر هم شعارهای زیبا می دهد ولی بعد با تاکید بر اینکه طبق منویات رهبری عمل خواهیم کرد اثبات می کند که کاملا در زمین نظام و تحت لوای رهبر بازی می کند و صد البته پیداست که نتیجه چنین تضادی چه خواهد بود .
پاسخحذفپزشکیان رسما و علنا بر وفاداری و پیگیری سیاست ها رهبری تاکید کرده است و ذوب در رهبری بودن را با افتخار اعلام کرده است.(در امر چاپلوسی ،کاندیدهای اصولگرا در مقابل پزشکیان کم آوردند و احتمالا سناریونویسان انتخابات به وی تذکر دادند نقش اپوزیسیون را بازی کند!) .پزشکیان نه می خواهد و نه می تواند سناریویی در ذهنش داشته باشد.هرچه بر او امر کنند مطاع است.تمام این جریان سازی های کاذب،ساخته و پرداخته اصلاح طلبان برای آویزان ماندن به عبای نظام است!
پاسخحذف