یزید تاریخی،‌ یزید معاصر

                                                                                                                    دوشنبه ۲۵ تیر ۱۴۰۳



«اللهم انّی اعتذر الیک من مظلوم ظلم بحضرتی فلم انصره»

بارخدایا به پیشگاهت عذرخواهم از ستمدیده‌ای که در حضور من بر او ستم رفت و من او را یاری نکردم. 

(بخشی از دعای سی و هشتم صحیفه‌ی سجّادیّه)


ایّام محرّم است و یادآوری حماسه‌ی سالار شهیدان. آنچه مصیبتی واقع‌ در گذشته را به حماسه‌ای انسان‌ساز تبدیل می‌کند، اجتهاد عقلی بر اساس تشخیص امر کلّی و تطبیق آن با زمان حال و عمل به آن است و گرنه امر مذکور به ذکر حادثه‌ای تلخ در گذشته تقلیل می‌یابد. رویارویی ظالم و مظلوم امری همیشگی است و احساس مسئولیّت در برابر این روند سقیم وظیفه‌ای دائمی. امام سجّاد از مظلومی می‌گوید که ستم کشید ولی یاری ندید؛ حال اگر کسی خواسته یا ناخواسته به ظالم یاری رساند تکلیف چیست؟

    

حمله‌ی رژیم پوتین به بیمارستان کودکان تلخ‌تر از آن است که فراموش شود. احتمالاً پیش از حمله‌ی موشکی چندتایی از پهپادهای شاهد ایرانی را هم هوا کرده بودند تا به عنوان طعمه عمل کنند و پدافند هوایی اوکراین را آسیب‌پذیر کنند؛ پهپادهایی که از بودجه‌ی کشور یا جیب من و شما به رفقای روسی داده می‌شود. به عبارت واضح‌تر تک‌‌‌تک ایرانیان ناخواسته همدست تجاوز روسیه به اوکراین‌اند ولی اعتراضی از نخبگان ایرانی به گوش نمی‌رسد. 

 

اینگونه مواقع معمولاً خطاب‌ها به عالمان دینی است ولی روشنفکران و هنرمندان و نویسندگان کجایند؟ مگر جنایتی واضح‌تر از تجاوز یک کشور به کشور دیگر وجود دارد؟ رهبرنظام کار را از نگاه به شرق به غش‌کردن به سوی شرق رسانده و صدایی از کسی درنمی‌‌آید. اینجا دیگر بحث محاسبه‌ی هزینه‌ و فایده‌ی اعتراض یا احتمال تأثیر نهی از منکر نیست (اگر اساساً این موضوع را شامل شود) اینجا بحث از جامعه‌ای نیمه‌مرده است که نیاز به نهیبی دارد تا به خود بیاید و سطح دغدغه‌هایش از امور شخصی و مدهای روز شبکه‌های اجتماعی فراتر رود. 

 

مطهّری و شریعتی پنجاه سال پیش می‌گفتند که یزیدی که پسر معاویه بود مرد، یزید زمانه را بشناس. گاهگداری سخنان آنان که پخش می‌شود با تأکید بر ظالمانی همچون موشه‌ دایان در گذشته و نتانیاهو در زمان حال است ولی ظلم دائره‌ی وسعی دارد که شامل حاکمان مردم‌کش سوریه، تجاوزگر روسیه و ضدّمسلمان‌ چین هم می‌شود. چرا اینجا بانگی از نظامی که پسوند «اسلامی» دارد برنمی‌‌آید؟ چرا صدایی از نخبگان خواب‌زده‌ی ایران بلند نمی‌شود؟

۱ نظر:

  1. در عوض مقام معظم شبها در مراسم روضه‌خوانی حاضر می‌شود و بر ظلمی که یزیدیان بر سیدالشهدا روا داشتند گریه می‌کند. رئیسجمهور منتخب هم هست. مقاله‌اش درباره روابط خارجی و تمجید از چین و روسیه را که دیدید. مثلا اگر یک نفر از "جبهه انقلاب" آن را می‌نوشت چقدر فرق می‌کرد؟

    پاسخحذف

لطفاً نظرتان همراه با انتخاب یک نام و رعایت اخلاق باشد.