عار ِعاریتی

... و سخت عجب است کار گروهی از فرزندان آدم که یکدیگر را بر خیره می‌کشند و می‌خورند، از بهر حطام عاریت را و آن گاه خود می‌گذارند و می‌روند تنها به زیرزمین، با وبال بسیار. و در این چه فایده است یا کدام خردمند این اختیار کند؟ و لیکن چه کنند که چنان نروند؟- که با قضا مغالبت نرود.

دبیر بیهقی