خوشبختانه، متأسّفانه و کره‌ی زمین

                       

راستش این تکیه‌کلامهای دوگانه‌ی من، کمکی معروف شده مثل جوابهای بله و نه‌ای که به سؤالها می‌دهم یا همین خوشبختانه و متأسّفانه. اگر نخواهی سرسری به پرسشها جواب بدهی، می‌بینی که هر واقعیّتی در شرایط خاصّی می‌تواند صدق کند یا به‌عکس. چیزی در یک موقعیّت خوب است و در موقعیّت دیگر بد و الخ.

همین است که دیگر من خود را از توضیح دادن زیاد- که گاهی توضیح واضحات است- با آوردن یک قید دوگانه می‌رهانم و آنرا به هوش مخاطب واگذار می‌کنم. در مسائل دقیق فلسفی و روانشناختی و کلّاً هرآنچه با «انسان» سروکار داشته باشد به راحتی در جواب هر پرسشی می‌توان گفت: بله و نه.

دیروز داشتم به زمستان امسال فکر می کردم که سرمایی بی‌سابقه به همراه نزولات آسمانی کم سابقه را به ایران و جهان آورد. ظاهراً توفانهای اخیر و تغییرات جوّی، ناشی از پدیده‌ی گرم شدن زمین باشد؛ نظردادنهای دقیق باشد به عهده‌ی متخصّصان ولی اینقدر که از ظاهر مسأله برمی‌آید، آب‌شدن یخهای قطبی و بالا آمدن آب دریاها و به زیر آب رفتن بسیاری از مناطق ساحلی و برخی توفانهای مهیب مانند کاترینا از عواقب چنین پدیده‌ای است. تمام اینها را با پیش‌بینی می‌توان کنترل کرد مانند زلزله که در ژاپن با هفت ریشتر زمین‌لرزله، خون از بینی کسی نمی‌آید ولی در ایران با پنج ریشتر، پنجاه‌هزار نفر زیر دیوارها و سقف‌های نیم متری و کاهگلی بم دفن می‌شوند.

می‌پرسید چه حاجت به این کار هست و پیش‌گیری از بالا رفتن دمای زمین که بهتر است؟ می گویم که نیمه‌ی خوب این پدیده، بالا رفتن تبخیر آب از دریاها و اقیانوسها و بارندگی بیشتر است، آنهم برای زمینی که می‌گویند جدالهای سیاسی و منطقه‌ای در آینده بیشتر بر سر منابع آبی آن خواهد بود. وزیر کشاورزی سابق می‌گفت که مقدار آب بارندگی ایران برای هشتاد میلیون نفر کافی است و برای جمعیّت بیشتر از آن باید فکر دیگری کرد. با بالا رفتن مقدار بارندگی در ایران و جهان و یافتن و ساختن تمهیداتی برای هرزنرفتن و استفاده از آن چه بسا بتوان از پدیده‌ی گرم شدن زمین که همه نگران آن هستند استفاده‌ی – به قول امروزیها]![- بهینه کرد. داد عالمان علوم طبیعی درنیاید، این فقط یک جور نگاه کردن به این مسأله از زاویه‌ا‌ی دیگر بود.