عوام‌فریبی با نقاب استیضاح

                  

اگر شما قصد نوکردن وسایل خانه‌ی خود را داشته باشید و وسایل کهنه‌ ارزش فروش نداشته باشند، دادن آنها به نیازمندان نشانگر بخشندگی شما نیست چون اوّلاً برای شما ارزشی نداشته‌اند و ثانیاً از روی میل و رغبت آنها را نمی‌دهید بلکه از سر ناچاری است. دیشب حتّی بخش ویژه‌ی خبری شبکه‌ی دو به ماجرای استیضاح پرداخت و از نقش آن در بقای سلامت حکومت و تضمین اسلامیّت و سلامت نظام و... گفت. نمایندگان منتخب شورای نگهبان، از قوّت و صلابت نظام گفتند و معیار حقّ و حقیقتی که بر آن حاکم است و با کسی شوخی ندارد . کسی نپرسید که اگر کردان دروغگو بود، چرا احمدی‌نژاد او را بر کنار نکرد؟ چرا امثال نوباوه بر اعتماد بی‌خدشه‌ی خود به رئیس‌جمهور تأکید می‌کردند؟ هم کسی که کردان را کردان کرد( یعنی رئیس قبلی او، لاریجانی) و به عنوان رئیس مجلس نشسته بود و هم رئیس فعلی او- با عدم حضور در مجلس- جا خالی دادند تا سر او را بیخ تا بیخ ببرند، مگر خودشان تبرئه شوند. استیضاح به معنای پرس و جو از عملکرد وزیری است که در کار خود موفّق نبوده است. اگر دلیل برکناری کردان دروغگویی و تقلّب او بوده است که رئیس وی نیز به همین دلیل باید بازخواست شود چون با دانستن واقعیّت، باز از او حمایت کرده است و اگر نیست که دلیلی برای استیضاح نیست. تفاوت نهادن بین کردان و احمدی‌نژاد به این معناست که این استیضاح واقعی نیست، بلکه ادای مردمسالاری و دموکراسی درآوردن است، عوام‌فریبی است. یکی می‌رود تا دیگران بمانند در حالیکه آنها با او تفاوتی نمی‌کنند. در پایان فیلم مخمصه، جایی که رابرت دونیرو بین ماندن و همراهی با زن محبوب خود یا فرار مخیّر می‌شود، دوّمی را انتخاب می‌کند و فیلمساز تقدیرگرا او را با مرگ مجازات می‌کند. امیدوارم این سبک‌کردن سودجویانه‌ی بار، در دنیای واقعی هم تاوان خودش را داشته باشد.