1. نود با پیروزی کسانی که طرفدار نقد نود بودند تمام شد که مبارک است.
2. ترسوها گفتند:« کی بود کی بود؟ من نبودم» کسی حاضر نشد بگوید من مسابقه‌ی پیامک را تعطیل کردم. انتظار این موج مخالفت را نداشتند و همین دلیل اهمیّت هم‌صداشدن است که هر کس را فراری می‌دهد. این را می‌توان در دیگر عرصه‌ها نیز آزمود.
3. فقط اعوان و انصار فدراسیون بر گفته‌ی خود پافشاری کردند. شریفی گفت که حاضر است با فردوسی‌پور در «شبکه‌ای دیگر» مناظره کند. عادل اصلاً به این موضوع نپرداخت، موضوعات واضح مثل حقّ نقد هر کس، امر مبهمی نیست تا نیاز به مناظره داشته باشد. نقد می‌شوید و موظّف به جوابگویی هم هستید. اینطور خیلی بهتر از کاری است که می‌خواست در برنامه‌ی گذشته کند، با نپرداختن به مسئله‌ی تحریم فدراسیون، به آنها بی‌اعتنایی کرد که بسیار بجا بود.
4. بیشترین رقم پیامک‌ها حدود یک و نیم میلیون بود، آنهم در برنامه‌ی کرکری طرفداران سرخ و آبی که همه برای روکم‌کنی شرکت کرده بودند ولی حالا رقم شرکت کنندگان از دو میلیون و صدهزار گذشت و نود و هفت درصد،« نود» را تأیید کردند. آفرین به همه.
5. عادل دیشب قرص و محکم با هر که خواست صحبت کرد و مانند سابق هرکسی را سین جیم می‌کرد و بعد هم می‌گفت:« من که قانع نشدم»! دوربین نود باز هم کاستی‌ها و زشتی‌های فوتبال را نشان داد. او حتّی گذاشت که کامرانی‌فر هرچه می‌خواهد به کریمی بگوید و او را «حاجی فیروز» بخواند. خلاصه دستش باز بود و تک‌تک کسانی که از او پشتیبانی کردند، در ایجاد این فضای باز شریکند.
6. زمزمه‌ی خوبی دارد می‌چرخد که سیاست، اقتصاد و هنر و ... هم« نود» خود را می‌خواهند. سینما، برنامه‌ی « سینما صدا» را در رادیو دارد که فرزاد حسنی اجرا می‌کند و خوب گرفته است. دور نیست او به سیما برگردد. عنادی و مرتضی حیدری در آخرین گفت‌وگویی که با احمدی‌نژاد داشتند« به زور» از او قول می‌گرفتند که رابطه با آمریکا را درست می‌کند! مدیری هم برمی‌گردد و هرکس که کارش را بلد است و هیاهو راه نمی‌اندازد، دارد حدود آزادی را توسعه می‌دهد حتّی داریوش فرضیایی و برنامه‌ی رو به رشدش و امیرمحمّد کوچولو. نیم وجبی دیروز چادر سرش کرده بود و مادربزرگ شده بود. می‌گفت:« مادر، من خودم پونزده تا بچّه بزرگ کردم»... مُردم از خنده. درباره‌ی برنامه‌های صداوسیما در دهه‌ی فجر و بازخوانی تاریخ انقلاب، حرفهایی هست که پارسال گفتم و امسال هم بعداً می‌گویم.
7. فردوسی‌پور در قسمتی از برنامه گفت که نظرسنجی برنامه، فقط درباره‌ی فوتبال است و این برنامه اجازه‌ی سوءاستفاده‌ی سایت‌ها و خبرگزاری‌های بیگانه را نمی‌دهد که خیلی بیراه نبود ولی کمی دلخور شدم چون همین سایت‌ها و وبلاگ‌ها بودند که دو هفته‌ی اخیر در تنور «نود» دمیدند؛ امّا فردوسی‌پوری که دو ساعت یک‌ریز از حفظ حرف می‌زند، این دو جمله را از روی کاغذی که از لای دفترچه‌اش درآورد –مانند کودکی که انشایش را می‌خواند- از رو خواند؛ یعنی این نوشته را به من داده‌اند که بخوانم و الزاماً حرف خودم نیست. خوب پس دست آخر، آفرین به عادل!
3. فقط اعوان و انصار فدراسیون بر گفته‌ی خود پافشاری کردند. شریفی گفت که حاضر است با فردوسی‌پور در «شبکه‌ای دیگر» مناظره کند. عادل اصلاً به این موضوع نپرداخت، موضوعات واضح مثل حقّ نقد هر کس، امر مبهمی نیست تا نیاز به مناظره داشته باشد. نقد می‌شوید و موظّف به جوابگویی هم هستید. اینطور خیلی بهتر از کاری است که می‌خواست در برنامه‌ی گذشته کند، با نپرداختن به مسئله‌ی تحریم فدراسیون، به آنها بی‌اعتنایی کرد که بسیار بجا بود.
4. بیشترین رقم پیامک‌ها حدود یک و نیم میلیون بود، آنهم در برنامه‌ی کرکری طرفداران سرخ و آبی که همه برای روکم‌کنی شرکت کرده بودند ولی حالا رقم شرکت کنندگان از دو میلیون و صدهزار گذشت و نود و هفت درصد،« نود» را تأیید کردند. آفرین به همه.
5. عادل دیشب قرص و محکم با هر که خواست صحبت کرد و مانند سابق هرکسی را سین جیم می‌کرد و بعد هم می‌گفت:« من که قانع نشدم»! دوربین نود باز هم کاستی‌ها و زشتی‌های فوتبال را نشان داد. او حتّی گذاشت که کامرانی‌فر هرچه می‌خواهد به کریمی بگوید و او را «حاجی فیروز» بخواند. خلاصه دستش باز بود و تک‌تک کسانی که از او پشتیبانی کردند، در ایجاد این فضای باز شریکند.
6. زمزمه‌ی خوبی دارد می‌چرخد که سیاست، اقتصاد و هنر و ... هم« نود» خود را می‌خواهند. سینما، برنامه‌ی « سینما صدا» را در رادیو دارد که فرزاد حسنی اجرا می‌کند و خوب گرفته است. دور نیست او به سیما برگردد. عنادی و مرتضی حیدری در آخرین گفت‌وگویی که با احمدی‌نژاد داشتند« به زور» از او قول می‌گرفتند که رابطه با آمریکا را درست می‌کند! مدیری هم برمی‌گردد و هرکس که کارش را بلد است و هیاهو راه نمی‌اندازد، دارد حدود آزادی را توسعه می‌دهد حتّی داریوش فرضیایی و برنامه‌ی رو به رشدش و امیرمحمّد کوچولو. نیم وجبی دیروز چادر سرش کرده بود و مادربزرگ شده بود. می‌گفت:« مادر، من خودم پونزده تا بچّه بزرگ کردم»... مُردم از خنده. درباره‌ی برنامه‌های صداوسیما در دهه‌ی فجر و بازخوانی تاریخ انقلاب، حرفهایی هست که پارسال گفتم و امسال هم بعداً می‌گویم.
7. فردوسی‌پور در قسمتی از برنامه گفت که نظرسنجی برنامه، فقط درباره‌ی فوتبال است و این برنامه اجازه‌ی سوءاستفاده‌ی سایت‌ها و خبرگزاری‌های بیگانه را نمی‌دهد که خیلی بیراه نبود ولی کمی دلخور شدم چون همین سایت‌ها و وبلاگ‌ها بودند که دو هفته‌ی اخیر در تنور «نود» دمیدند؛ امّا فردوسی‌پوری که دو ساعت یک‌ریز از حفظ حرف می‌زند، این دو جمله را از روی کاغذی که از لای دفترچه‌اش درآورد –مانند کودکی که انشایش را می‌خواند- از رو خواند؛ یعنی این نوشته را به من داده‌اند که بخوانم و الزاماً حرف خودم نیست. خوب پس دست آخر، آفرین به عادل!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
لطفاً نظرتان همراه با انتخاب یک نام و رعایت اخلاق باشد.