1.وبلاگ استادان علیه تقلّب را لابد تا به حال دیده‌اید؛ کار خوبی است ولی چندان به مفید بودنش امیدوار نیستم چون تقلّب، ریشه در بی‌اخلاقی و فرهنگ مدرک‌گرایی دارد و بدون اصلاح این دو، بقیّه تلاش‌ها راه به جایی نخواهد برد، گرچه به هرحال باید از جایی شروع کرد. همین‌طوری و من باب مزاح و ترویج فرهنگ تقلّب می‌خواستم یکی دو خاطره را تعریف کنم که دیدم این روزها برای خاطره‌گویی خیلی مناسب نیست؛ باشد تا وقتش برسد.
2. شایعه‌ی یک نوع تقلّب این روزها حسابی پیچیده است و آن هم لو رفتن سؤال‌های امتحان تخصّص پزشکی است. مدّتها شایعه‌اش بود و چند سال پیش هم امتحان را به خاطر آنکه سؤال‌ها لو رفته بود، با دو ماه تأخیر برگزار کردند ولی امسال وزارت بهداشت هیچ‌گونه قصور یا تقصیری را نمی‌پذیرد. امّا اگر گفته‌ی معترضان درست باشد، جایی برای شک باقی نمی‌ماند. تعداد دویست نفری کسانی که نمره‌ی بالای چهارصد می‌آورند، امسال به پانصدنفر رسیده است. گرچه سؤال‌های امسال ساده‌تر از پارسال بود ولی نه به اندازه‌ای که این تعداد، نمره‌ی بالای چهارصد بیاورند. چیزی که معترضان را مطمئن کرده است این است که تعدادی نمره‌ی تقریباً کامل- یعنی کمی کمتر از ششصد- آورده‌اند که تا جایی که پرس‌وجو کرده‌ام، بی‌سابقه بوده است. بعضی از افراد مدّعی هستند که به آنان پیشنهاد فروش سؤال‌ها نیز داده شده است ولی مرغ برگزارکنندگان امتحان یک پا دارد. وقتی می‌توان سؤال‌ها را پیش از امتحان خرید دیگر چه نیازی به تقلّب در سر جلسه یا دیگر روش‌هاست؟
3. یک نوع دیگر تقلّب هم هست که قانونی‌تر است! سهمیّه‌های ریز و درشت سابق کم بود که سهمیّه‌ی مدیران نیز به آن اضافه شده است. پیشتر مدرک تحصیلی عالی، پیش‌‌نیاز مدیرشدن بود ولی حالا با مدرک پایین‌تر می‌توان ابتدا مدیر شد، بعد با استفاده از سهمیّه‌ی مدیران، مدرک بالاتر را هم گرفت. با وجود راههای قانونی و شبه‌قانونی برای تقلّب( یعنی کسب امتیازی که در حالت عادی یا رقابت برابر به دست نمی‌آید) تقلّب‌های سر جلسه یا سرهم‌کردن فلان مقاله یا پایان‌نامه، چیزی به حساب نمی‌آید.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
لطفاً نظرتان همراه با انتخاب یک نام و رعایت اخلاق باشد.