دربارهی واقعیّت میتوان بحث کرد، درستی یا نادرستی آنرا بررسید یا علل و ریشههای آنرا واکاوید ولی نمیتوان آنرا نفی کرد. ندیده گرفتن، یکجور دروغ گفتن است و دروغگو مجبور میشود برای پوشاندن دروغ خود باز یا دروغ بگوید یا گوشهای دیگر از واقعیّت را نادیده بگیرد تا جایی که دیگر نتواند و کار از دستش دربرود.
حکایت اسرائیل در ایران اینگونه است که سیاست رسمی، مبتنی بر ندیدن آن کشور است؛ پیشتر هم از جمع کردن کتابهای مربوط به این کشور در کتابخانههای پژوهشی بعضی وزارتخانههای دولت گفته بودم. اسرائیل هرچه هست آدمهایی دارد و حضوری در فرهنگ جهانی، ولی ما اثری از آن در رسانههای رسمی یا حتّی غیررسمی ایران- از ترس عقوبت- نمیبینیم. حتّی مسابقه ندادن با حریفان اسرائیلی هم یکجور ندیده گرفتن آنان است، خصوصاً که این اواخر وانمود میشود به دلیل سر وزن نرسیدن یا بیماری یا مانند آن است تا ورزشکار از سوی مجامع بینالمللی ورزشی تنبیه نشود؛ پس یعنی این کار میشود یک جور رودربایستی با حاکمان که هم از ترس آنان از مسابقه کنار میرویم و هم نمیتوانیم عواقب این کنار رفتن را بپذیریم و متوسّل به دروغ میشویم که فلانی سر وزن نرسید و مانند آن. بازیهای تیمهای فوتبال بزرگ اروپایی از سیما پخش میشود ولی در جام قهرمانان اروپا یا جام یوفا هیچ وقت نتیجهی بازی آنان با نمایندهی اسرائیل گفته نمیشود انگار که این کشور اصلاً وجود ندارد. گاهی هم دور از چشم مسؤولان بعضیها کارهایی میکنند مثلاً یک داور تکواندوی ایران در المپیک پکن دیدار بین یک ورزشکار اسرائیلی و حریفش را قضاوت کرد و سروصدایش را در نیاورد و این کار پس از چند ماه آشکار شد که کار از کار گذشته بود.
میرزایی و فردوسی پورعلاقهی زیادی به سوابق و حواشی زندگی ورزشکاران دارند و در یک مسابقه حتماً به چند تن از آنان میپردازند و پشت صحنهی زندگی آنان را برای یافتن نکات جالب برملا میکنند. فوتبال لیگ برتر انگلیس هم در ایران به طور مرتّب پخش میشود و نام بازیکنان تیمهای بزرگ آن مانند لیورپول برای همه آشناست ولی اگر خوب دقّت کنید تا کنون مجریان سیما دربارهی یوسی بنایون ستارهی اوج گرفتهی لیورپول هیچ نگفتهاند. آنان حق دارند چون یوسی شی بنایون متولّد شهر دیمونای اسرائیل و کاپیتان تیم ملّی فوتبال این کشور است. پس فوتبالت را نگاه کن و از بازی لیورپول لذّت ببر ولی یوسی دیدی ندیدی.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
لطفاً نظرتان همراه با انتخاب یک نام و رعایت اخلاق باشد.