ن۱- انتخابات آزاد
اگر بشود همه‌ی مطالبات جنبش سبز را در یک عبارت خلاصه کرد، آن عبارت «انتخابات آزاد» است چون هر تغییری از جزئی (تغییر فلان مسؤول) تا کلّی (تغییر قانون اساسی) باید از راه یک انتخابات آزاد باشد. این خبر (تلاش برای بردن فرایند انتخابات زیر نظر مجمع تشخیص مصلحت نظام) چه تأیید شود، چه نشود، چه به نتیجه‌ای برسد (که به نظر من رهبر به هیچ عنوان نخواهد گذاشت) چه نرسد، نشان از دغدغه‌ی هاشمی و منتقدان وضع فعلی از یک طرف و هراس حاکمیّت از نقطه‌ی اصلی ضعف خود (انتخابات فرمایشی) دارد. جدال اوّل و آخر منتقدان و طرفداران نظام همینجاست و ایران فردا نیز اوّلین و آخرین خصیصه‌اش انتخابات آزاد است. این خبر کیهان تحریر دقیق محلّ نزاع است. مراقب باشیم که هدف اصلی فدای دعواهای موقّت نشود.
ن۲- فکر و اعتراض
فکر در فرایند هر عمل- از جمله اعتراض- مهم‌ترین مرحله‌ی آن عمل است. گاه سکوت ارزشی بسیار بیش از هزار فریاد دارد. یک‌بار در زمان تحصیل دوران راهنمایی، برای نشان‌دادن مخالفت با یکی از تصمیمهای مدیر مدرسه، سه چهار نفر ساعتشان را به دست راست بستند، بعد شدند ده نفر، بعد بیشتر دانش‌آموزان چنین کردند. اولیای مدرسه که ابتدا با خنده و تمسخر با این مسئله برخورد کرده بودند، آخرش کار را به بازرسی، سخنرانی سر صف و تهدید به احضار والدین کشاندند. پیشنهاد عصر چهارشنبه‌سوری یا هر روز دیگر فقط اشاره به زمان آن بود و گرنه آتش‌بازی و خسارت زدن- خصوصاً که احتمال همراهی افراد با ظاهر مبدّل در میان سبزها و آتش زدن چند جا وجود دارد-ایده‌ی خوبی نیست. امّا...
چند روز دالایی لاما از پیروان خود خواست که سال نو قمری را جشن نگیرند و آیت‌الله خمینی هم پیش از انقلاب با برگزاری جشن نیمه‌شعبان مخالفت کرد، چرا نتوان چهارشنبه سوری را با سکوت یا عملی منفی که «نکردن» باشد برگزار کرد؟ به این ترتیب هم امنیّت کسی به خطر نمی‌افتد، هم مقصود حاصل خواهد شد. تجمّع کنار زندان اوین و مانند آن نیز بسیار خوب است. در اعتراض، نفس ایده اهمیّت بیشتری از اجرای آن دارد. حاکمیّت می‌خواهد وانمود کند که جریان اعتراضی خوابید، همین که خلافش ثابت شود کافیست.
در ضمن، چه درباره‌ی این روز و چه روزهای دیگر نیز از بیست‌ودوبهمن درس بگیریم و محوریّت سرآمدان معترضان سبز را فراموش نکنیم. یک ایده‌ی متوسّط اگر با وحدت انجام شود بهتر است از چند ایده‌ی قوی که با تشتّت و چنددستگی همراه باشد. لزوم هم‌فکری در نظر و وحدت در عمل، درس بزرگ روز پیروزی انقلاب بود. اگر این درس را یک‌بار برای همیشه به ذهن بسپاریم، آن ناکامی موقّت، نتیجه‌ی بسیار مهمّی برای ما در پی خواهد داشت.
ن۳- دخالت بیگانه ممنوع
بامداد خواسته که افراد در مخالفت با تحریم ایران بنویسند، من نه تنها با هر گونه تحریمی مخالفم که با کمک‌گرفتن از دیگران هم موافق نیستم. ارزش یک مصداق واقعی از دلیل‌آوری نظری به گمانم بیشتر است. بیشترین و دقیقترین تحریمها در سالیان خیر مربوط به کره‌ی شمالی بوده است و دیدیم که تنها مردم کره را فقیرتر و ناتوانتر کرد و بر برنامه‌های نظامی و اتمی آن کشور و زندگی مرفّهانه‌ی رهبر و حاکمان آن کشور اثری نگذاشت؛ پس درباره‌ی ایران حتماً بی‌تأثیر خواهد بود. در یکی از نکات سبز هم که درباره‌ی برداشتن موانع از جلو مجاری اطّلاعاتی چیزی نوشتم روی سخنم خطاب به ایرانیان خارج بود نه دولتها یا سازمانهای بین‌المللی. از دید من ایرانیان داخل و خارج آن قدر توانایی و امکان مالی و فکری دارند که تغییر سبز در ایران وامدار هیچ کشور و سازمانی نشود تا فردا با افتخار از نقش خود در ساختن ایران نو بگویند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
لطفاً نظرتان همراه با انتخاب یک نام و رعایت اخلاق باشد.