۱- فضای مجازی تنها راه ممکن بیان آزاد عقیده در ایران است و به گمان من تا کنون تأثیر خود را گذاشته است، چه افراد حاکمیّت و چه منتقدان آنان وقت زیادی صرف مطالعه‌ی این محدوده‌ی ممنوع می‌کنند. واکنش موسوی به انواع اتّفاقات و ردّ و تأییدهای حوادث روز و بحثهای عالم وب در بیانیّه‌هایش نمونه‌ای از این تأثیرپذیریست و من نمونه‌های دیگری را پیشتر آورده‌ام. هر فعْال اینترنتی سبز تنها سخنگو و رسانه‌ی خود است و اصراری به قبولاندن نامعقول نظر خود ندارد؛ من این را در ایمای پیش نیز گفتم.
۲- درباره‌ی نادرست بودن شرکت در انتخابات با ویژگیهای فعلی پیشتر نوشته بودم. برخی اصلاح‌طلبان (مانند کرباسچی) در هنگامه‌ی ناآرامیهای تیر و مرداد با خونسردی می‌گفتند که خوب حالا این انتخابات هرچه بود تمام شد، باید برای انتخابات بعد دورخیز کنیم و من هم طبعاً جدّی نمی‌گرفتم یا وقت پرداختن به آن گفته‌ها را آن هنگام نمی‌دانستم ولی وقتی فرّخ نگهدار در نوشته‌ای مستدل بیان کرد که باید برای انتخابات نهم مجلس آماده شد، ایمای« بن بست انتخابات در ایران» را نوشتم و هنوز بر همان نظرم. آقای نگهدار ذیل آن یادداشت نظری گذاشت و من هم جواب دادم که به فرض دولت و مجلس مانند دورهی خاتمی به دست اصلاح‌طلبان بیفتد، چه اتّفاقی قرار است بیفتد که آن وقت نیفتاد؟
۳- می‌توان جواب داد که پس چرا از شرکت در انتخابات ریاست جمهوری دفاع کردی؟ جواب این است که خاتمی در دوران خود اشتباهها و کوتاه‌آمدنهایی داشت که کاملاً طبیعی بود امّا باعث شد اصلاحات به نتیجه نرسد ولی خود خاتمی با درس گرفتن از دو دورهی پیش یا فردی با ویژگیهای متفاوت و بیان و کنش صریحتر«شاید» می‌توانست منشأ اثر باشد. می‌گویم «شاید» تا نشان دهم تا جایی که ممکن بوده از تغییر در چارچوب تفسیر فعلی از قانون حمایت کرده‌ام ولی دیگر بیش از این ممکن نیست.
۴- انتخابات آزاد خواسته‌ایست که معقول، مجاز و مشروع است ولی به سادگی به دست نخواهد آمد. پس باید به فکر راهکارهای جانشین بود. من اینجا حرفهای گذشته را تکرار نمی‌کنم، از تشکیل دولت سبز گرفته تا انتظاراتم –به عنوان یک شهروند ساده- از فعّالان خارج از کشور. کمترین میزان تغییر در کشور، عوض شدن مجریان و عمل به همین قانون اساسی با افراد و سلیقه‌های متفاوت است و برای تغییر افراد تنها راه از دید من همانیست که در ایمای« راهکاری برای جنبش سبز» نوشتم.
۵- موسوی در دیدار با اعضای سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی گفته است که با ادامه‌ی وضع فعلی، «مجبوریم بایستیم». طبعاً شرکت در انتخابات بدون هیچ تغییری در رفتار حاکمان، به دست نیاوردن هیچ کدام از مطالبات بیانیّه‌های موسوی و بازگشت منفعلانه به چرخه‌ی عقیم ساختار سیاسی در ایران با «ایستادگی» تفاوت می‌کند و این را اعضای سازمان مجاهدین حتماً باید بدانند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
لطفاً نظرتان همراه با انتخاب یک نام و رعایت اخلاق باشد.