رقص نیشابوری


۱- حرف خاصّی نیست وقتی چشمهایی که باید باز باشند، بسته‌اند و دهانهای که باید بسته باشند، باز.
۲- به این خبر دقّت کنید:
تا به حال چنین چیزی شنیده بودید؟ رهبر هر چند وقت یکبار به یک استان می‌رود، از این پس قرار است سالگرد آن گرفته شود؟ به واژه‌ی«نخستین» دقّت کنید. یعنی دوّمین و سوّمین هم دارد؟ لابد یک هفته بعد چهارمین سالگرد سفر رهبر به بلوچستان است و هفته‌ بعدش چندمین سالگرد سفر به بوشهر و این خط رو بگیرو برو. شرایط در کردستان با بی‌تدبیری آقایان بحرانیست، حالا می‌گویند نه تنها خبری نیست و نفس کسی هم نباید در بیاید بلکه باید جشن هم بگیرید. اخبار از کوهپیمایی نوجوانان سنندجی و گل‌باران کردن فلان میدان شهر به مناسبت سالگرد مشرّف‌شدن استان به قدوم رهبر می‌گوید و مصاحبه‌ی مردم ترسخورده را پخش می‌کنند که درباره‌ی آن روزهای خاطره‌انگیز سخن می‌گویند، متوجّهید که؟ ها؟
۳- تحقیر باختگان لذّت دارد. می‌گویند لشکریان چنگیز مغول پس از قتل عام نیشابوریان، زنانشان را مجبور کردند برهنه بر جنازه‌ی مردان خود برقصند. تصویر بالا بخشی از اثر شهاب موسوی‌زاده و مربوط به همین رویداد است. (تابلوی کامل)

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

لطفاً نظرتان همراه با انتخاب یک نام و رعایت اخلاق باشد.