تکذیب و کذّابی

                                                                                                   سه‌شنبه‌ ۵ ارديبهشت ۱۳۹۱
        

در چند روز گذشته تکذیبی دیگر بر تکذیبهای سابقه‌دار نظام حاکم بر ایران افزوده شد. کار دیپلمات ایران در برزیل کاری زشت بود امّا دیگر کشورها در موارد مشابه بلافاصله با قبول تقصیر، عذرخواهی و دادن قول پی‌گیری پیامدهای آن را به حدّاقل می‌رسانند. اشتباه یک نفر را نباید به پای یک کشور گذاشت ولی کار از جایی عیب می‌کند که سفارت ایران دلایل واهی می‌آورد و حرفهای نامربوط می‌زند. محمّد تقی کرّوبی فهرست بسیار کوتاهی از تکذیبهای مشابه را ردیف کرده است ولی همه می‌دانیم که این تنها گوشه‌ای از تلاش برای حفظ اوجب واجبات با پرده‌پوشی و فرافکنی است.

  

اشاره‌ی کوتاه محمّد نوری‌زاد به ماجرای سقوط ایرباس از این هم دردناک‌تر بود. واقعاً اگر ماجرا آن باشد که او می‌گوید باید بر ستمی که سالیان است بر مردم این دیار –که گویا عدّه‌ای آنان را با موشهای آزمایشگاهی اشتباه گرفته‌اند- می‌رود، گریست. یکی از نظردهندگان پای مطلب نوشته است که «خدایا ما دیگه تو چی سرکاریم؟» یا به بيان دیگر، به کدام حرف این نظام می‌توان اطمینان کرد؟

   

بر خلاف موضوع بالاتر این تکذیب یا دروغ‌خواندن یک خبر نیست، بلکه کذّابی و دروغ‌ساختن است. با دروغ و ناراستی قرار است به کدام مدینه‌ی فاضله برسیم؟ کسی فکر نمی‌کرد شایعات پیرامون آتش زدن سینما رکس با سخنان شیخ علی تهرانی رنگی از واقعیّت بگیرد. لاهوتی به مورد مشابهی در قم اشاره کند و بر سرش آن بیاید که دیدیم. دلیل درافتادن با بنی‌صدر و دروغ مضحک شیوه‌ی فرار او در لباس زنانه، ماجرای مبهم جنگ و ادامه‌ و پایان آن، انفجار دفتر حزب جمهوری اسلامی، حكايت آن حجّ خونين معروف، پرونده‌سازی براي روحانيانی چون شريعتمداری، حذف منتظری از قدرت، انفجار حرم رضوی، قتلهای زنجیره‌ای و انتخابات ریزودرشتی که یکی از آنها سه سال پیش به جنبشی عظیم انجامید، دروغهای بی‌شمار سه سال اخیر و ... سر این خط را بگیر و بیا.

   

موارد بالا را بدون رجوع مفصّل و دقیق به تاریخ انقلاب نوشتم. آن قدر احتمال قربانی‌شدن سیصد نفر بیگناه به خاطر نادانی چند نظامی- یا غیرنظامی- احمق تکان‌دهنده است که هر کسی را تلخ می‌کند و به سکوت و خاموشی سوق می‌دهد ولی این چیزی است که دستگاه دروغ‌پرداز حرفه‌ای می‌خواهد پس بناچار به همین اندک اکتفا کردم. چند روز پیش از «وارونگی ارزشی» نوشتم یعنی منطق حاکم بر یک ساختار فکری معکوس شود، بد و خوب جایشان را عوض کنند، مطلوب و نامطلوب جابجا شوند و جز آن؛ امّا این ساختار داده‌هایی نیاز دارد که در آن قرار بگیرد؛ حتّی داده‌های درست نیز در دستگاه استنتاج نادرست، نتیجه‌ی اشتباه می‌دهند چه رسد به اینکه اصل داده‌ها نیز نادرست باشد. 

   

حکایت آن دبّاغ در بازار عطرفروشان مثنوی را که به یاد دارید؟ بمباران تبلیغی سه دهه‌ی گذشته کار را به جایی رسانده که امروز راستگویی و حقیقت‌جویی، واکنشی جز ناباوری در پی ندارد. صداوسیما دورخیز برای مرحله‌ی دوّم انتخابات را آغاز کرده است، به استدلال گفتگوگران و دعوت‌کنندگان به این سیرک بزرگ دقّت کنید تا مصداق حرفم را ببینید؛ امّا در حقیقت نیرویی هست که نسخه‌ی بدل خود را زمین می‌زند و ما نیز به همین دلبسته‌ایم.