ولی امر خطرناک!

                                                                                                            دوشنبه ۵ تير ۱۳۹۱

     

ابتدا بگویم که به رغم اینکه انقلاب اخیر مصر رنگ و بوی اسلام‌خواهی یافت و با انقلاب پنجاه‌وهفت بهمن مقایسه شد ولی تا اینجا مصریان خیلی جلوتر بوده‌اند. انتخابات مصر بهترین اتّفاق ممکن بود؛ مرسی در رقابت با احمد شفیق (نماینده‌ی رژیم سابق) انتخاب شد. کافی است تصوّر کنیم که در ایران سال پنجاه‌وهشت مثلاً انتخابات بین بازرگان و بختیار انجام می‌شد! در آن صورت ریشه‌ی بسیاری از افراطهای پس از آن خشک می‌شد امّا چه شد؟ آن شد که همه می‌دانیم و عاقبت بختیار را نیز. اصرار بر اعدام مبارک یا افراد دیگر نیز کار عبثی بود که ظاهراً خودش برای رفتن عجله دارد و انتقام‌جویان را ناکام خواهد گذاشت.

   

پس از انقلاب مصر هرچه به دوستان جوگیر گفتیم عجله نکنند، گوش نکردند. رهبر نظام در سه سال گذشته اشتباهات زیادی داشت که یکی از مهمترین آنها، آن خطبه‌ی کذایی عربی بود. گویا واقعاً باورش شده که رهبر مسلمین جهان است. واکنش قرضاوی به اعتراض شیعیان بحرین می‌توانست بیدارباشی باشد که نبود. پس از حمله به سفارت اسرائيل آن واکنشهای خام و احساسی را دیدیم و تأسّف خوردیم بر نسل خالی‌الذّهن پیرو ولایت. اگر صرف مخالفت با اسرائیل دلیل همراهی است که صدّام هم به اسرائیل موشک زد و بن لادن نيز از همین ادّعاها داشت. حالا محمّد مرسی گفته که شیعیان از یهودیان خطرناكتر هستند؛ بی‌زحمت نام آن مصری را که به خامنه‌ای گفت «امام» به یادمان بیاورید. همان که حرف و کلامش چند روزی صداوسیما و رسانه‌های ولایی را پر کرده بود؛ هرچه فکر می‌کنیم به خاطرمان نمی‌آید.

  
مرتبط: شکستن کاسه‌ی داغتر از آش