پرگشاده

                                                                                                     چهارشنبه ۲۶ مهر ۱۳۹۱ 

«...فریاد همه‌ انقلابیون از این بود که ما روزنامه نداریم، دستمان از رسانه‌های عمومی مثل رادیو و تلویزیون در درون کشور خودمان کوتاه‌ است، سخنرانی می‌کنیم ما را می‌گیرند. من یادم است در منزل آقای رضوی در همین مشهد مرحوم پدر من سخنران جلسه آقای شجریان بود، پدر همین استاد شجریان. شبی بود که من برای اولین بار آقای خامنه‌ای را آن‌جا دیدم. ایشان تشریف آوردند در جلسه به لحاظ این‌ که با آقای رضوی دوستی داشتند. مرحوم پدر من احترام کردند به‌ ایشان، گفتند شما سخنرانی کنید در پایان جلسه قرائت قرآن. سال.۵۲. ایشان فرمودند که من ممنوع‌المنبرم، توجه کنید من ممنوع‌المنبرم. توی خانه شخصی حاکمیّت دستور داده بود که شما حق سخنرانی ندارید! مرحوم پدر ما خندید و گفت: این‌جا که منبر نیست، نشسته‌اید و می‌خواهید سخنرانی کنید، اشکالی ندارد. و بعد ایشان سخنرانی کرد. پس آزادی یعنی آزادی بیان، آزادی‌های مثبت نه‌ آزادی‌های منفی. آزادی بی‌بندوباری ما نمی‌خواستیم آزادی غیراسلامی نمی‌خواستیم، آزادی که وقتی ما می‌گوییم “وبشّر عبادی الذین...” قولی وجود داشته باشد که ما بتوانیم حرفی را بشنویم جدا از حرف رایج وبعد بین آن‌ها مقایسه و یکی را انتخاب کنیم. نه ‌این‌ که فقط یک قول وجود داشته باشد، تک‌صدایی باشد. آن‌جا چه چیز را می‌خواهیم انتخاب کنیم؟ پس آزادی یکی از ارزش‌های والای انقلاب بوده‌ است.

  

...کجا شما حاکمیتی را سراغ دارید که شخص اول مملکت در جمع مردمش بگوید که اگر من پا را کج گذاشتم شما من را هدایت کنید و یک عرب بدوی شمشیرش را بکشد و بگوید اگر پایت را کج بگذاری با این شمشیر کج راستت می‌کنم. کجای دنیا این چنین دموکراسی هست. بگذارید یک عبارتی را از روی صحیفهِ نور بخوانم. ایشان می‌فرمایند: اسلام یک وقتی حکومتی داشته است که حاکمش را قاضی‌اش را می‌گوید که بیا یک یهودی علیه تو ادّعا کرده و بیا. می‌رود آن‌جا با کمال ادب کنار یهودی می‌نشیند، وقتی هم که قاضی می‌گوید یا اباالحسن. می‌گوید: نه. به من نگو ابالحسن. برای آن‌که با من باید مساوی صحبت کنید. شما همچین دموکراسی در دنیا سراغ دارید که رئیس دولت را قاضی منصوب از قبل خودش احضار کند و او حاضر شود و قاضی بر ضدّ او حکم کند و او هم قبول کند و تسلیم شود. چه می‌خواهید بگویید... بینکم و بین‌الله امروز یک نفر به من نشان بده یک دادگاه که کسی بتواند از رهبر نظام شکایت کند و بعد او به نتیجه برسد امّا در همان آمریکا آقای کلینتون را محاکمه کردند، نیکسون را محاکمه کردند و این‌ها محکوم شدند.»

  

مناظره‌ی احمد قابل با قاسم روان‌بخش بخش اوّل، بخش دوّم