هاشمی ۹۲

                                                                                                يكشنبه ۲۲ اردیبهشت ۱۳۹۲ 
  
  

۱- آمدن هاشمی یک حسن بزرگ داشت و آن هم جلوگیری از آمدن خاتمی بود. خاتمی که در طول چهارسال گذشته به طور غیررسمی حتّی از کشور هم خروج‌ممنوع شده بود خیلی خوش‌خیال بود اگر فکر می‌کرد می‌تواند رئیس جمهور شود. هم او و هم تمام دعوت‌کنندگان از او را عرض می‌کنم. من نام خاتمی را «آقای برآیند» گذاشته‌ام؛ یعنی تصمیم او همیشه برآینده تمام خواسته‌ها، فشارها، همراهی‌ها یا ممانعتهاست که این هم خوبست و هم بد. هم خوبست چون به همه گوش می‌کند و هم بد چون وقتی پای برخی ممانعتهای خاص در میان باشد تسلیم است. حتّی این بار هم فکر می‌کنم که مخالفت موسوی خوئینی‌ها –پیش از آمدن هاشمی- در نیامدن وی مؤثّر بود. سه نکته در همین زمینه: 

 

الف: بعضی سخنان خاتمی مانند اینکه «نمی‌گذارند کسی بیش از آن چه می‌خواهند رأی بیاورد»، شاید اوّلین کلام نه چندان پوشیده‌ی وی درباره‌ی وضعیّت انتخابات در ایران بود. سیّدمحمّد طیّ این چند روزه حرفهایی زد که پیش از این نزده بود و این خوبست. 

 

ب. برای اینکه بدانیم و ببینیم که آیا وضع فعلی شایسته‌ی ماست یا نه، بررسی دلایل دعوت‌کنندگان از خاتمی را پیشنهاد می‌کنم. اگر پژوهشگری پیدا شود و مجموع نامه‌ها و نوشته‌ها را بررسی کند به نظرم به یأس نسبی برسد. اینها استادان و فرهیختگان ما بودند و هستند. غرض اینکه ادّعایی بیش از آنچه حقّ ماست نداشته باشیم. در ضمن، گرچه میدان سیاست و اجتماع با آزمایشگاه علوم تجربی تفاوت می‌کند ولی بد نیست این دوستان هم به کارنامه‌ی خود نگاهی بیفکنند. اسب تروای اصلاح‌طلبان این بار واقعاً شوخی شوخی نزدیک بود به میان سبزها بیاید و آنان را از هم بپاشد. 

 

ج. سایت سبزی مانند جرس با وبلاگی مانند ایمایان این تفاوت را دارد که پوشش دهنده‌ی عمده‌ی نظرات متفاوت درون جنبش است. من آنچه می‌خواهم می‌نویسم و به آنچه نزدیک به خود می‌بینم پیوند می‌دهم امّا رفتار سایتی که قرار است نگاهی شامل داشته باشد باید جز این باشد. پوشش‌ندادن اخبار مخالفان دعوت از خاتمی، انعکاس ضعیف نوشته‌های چون‌وچراکنندگان به همراه نقد فوری از نامهای مستعاری که هیچ‌گونه پاسخگویی ندارند، جهت‌گیری آشکاری بود. اگر قرار است برای آینده‌ی ایران ادّعایی داشته باشیم خوبست آن را در منش و روش خود از همین حالا نشان دهیم. 

 

۲- درباره‌ی هاشمی یکی از دو شرطی که پیرامون خاتمی گذاشتم تا حدی حل شده است. او تنها کسی است که با شخصیّت حقیقی خود که فراتر از هر پست اجرایی است می‌تواند در برابر زیاده‌خواهی‌های رهبر بایستد؛ البتّه تا حدّی. امّا وی در سال ۸۴ و پس از انتخاباتی که ما چیز کمی درباره‌ی آن می‌دانیم نامه‌ای نوشت و شکایت به درگاه خدا برد. حالا چه اتّفاقی افتاده که فکر می‌کند مجبور به نوشتن شکایت‌نامه‌ی دیگری نخواهد شد. همین پرسش را می‌توان از خاتمی کرد که چندی پیش گفت «نمی‌گذارند...». شاید تأیید صلاحیّت معجزه‌آسای مشایی بتواند کورسوی امیدی باشد که از شکاف بین دولت و رهبر، کس دیگری بتواند وارد شود امّا قراین خلاف این را نشان می‌دهد.  

 

۳- درباره‌ی هاشمی می‌گویند که وی پایگاه مردمی چندانی ندارد...الخ. خوبی و بدی سیاست در حال و هوای بهاری آن است. کرباسچی یک روز در دادگاه قهرمان است و فردا پس از نوشتن عفونامه، ترسویی بزدل. اگر می‌خواهید تفاوت هاشمی کنونی را با هاشمی دیروز ببینید آخرین نماز جمعه‌ی او را با نمازجمعه‌های پیش از رخداد سبز مقایسه کنید. آن هاشمی که دست‌دردست رهبر دارد و هزار جور شایعه درباره‌ی خانواده‌اش هست با آن هاشمی که رهبر ناخواسته در خطبه‌ی خرداد به او آبرویی کم‌نظیر داد فرق می‌کند. آن هاشمی که نامه‌ی «بیل و پیل» را می‌نویسد و فرزندان او به زندان جمهوری اسلامی می‌روند، اگر انتخابات سالم باشد حتماً بخت پیروزی خواهد داشت امّا چه کنیم که این «اگر» بدجور مانع است.  
  

 به انتظار روزهای دشوار پیش رو می‌مانیم. 

 

پ.ن: سخنان اخیر رهبر نظام را درباره‌ی نژاد وحشی غربی‌ها حتماً خوانده‌اید آن هم درست زمانی که یک مربّی فوتبال به دلیل توهین نژادپرستانه به شدّت در افکار عمومی محکوم شده است. زمانی ما به امثال این حرفها که از دهان متوهّمانی چون زنده‌یادان قذّافی و صدّام حسین بیرون می‌آمد می‌خندیدم. این سخنان جواهر است و چیزهایی را به تمام کسانی که به او بیهوده امید بسته‌اند یادآوری می‌کند.

پ.ن ۲: در دیدار اخیر برخی نخبگان با رهبر ابتدا ولایتی سخنرانی کرده است. اطرافیان رهبر نيز به بعضی آشنایان گفته‌اند که «گرچه آقا فقط یک رأی دارند امّا نظرشان به دکتر ولایتی است» صرفاً جهت اطّلاع عرض کردم.