راهکار شیراز - مشهد

                                                                                                         یکشنبه ۳۰ آبان ۱۳۹۵

    

   

حمله‌ به علی مطهّری در شیراز برای اهالی نظام خسارت‌بار بود. هم پای عناصر نظامی را به صحنه باز کرد و هم سروصدایی به وجود آورد که اثرش از صدسخنرانی بیشتر بود. حالا همان کار در مشهد تروتمیز و بی‌دردسر انجام می‌شود با دستور دادستان و بی‌هزینه‌ی زیاد. غرض لغو سخنرانی اوست حالا اگر این کار از راه «قانونی» باشد و بدون نیاز به پاسخگویی دیگر چه بهتر. قوّه‌ی قضائیّه که به کسی پاسخگو نیست. مطهّری از مهاجمان به خود به همین قوّه شکایت کرد ولی از این قوّه به کجا شکایت کند؟

چشم اسفندیار نظام مقدّس (و هر نظامی) در این سالها قوّه‌ی قضا بوده چون اگر ناراستی هم در کشور باشد با دادگری راست می‌شود. این قوّه امّا همیشه ناپاسخگو بوده و در جایی که قانوناً هم باید تمکین کند،‌این کار را نمی‌کند مثل ماجرای حسابهای شخصی لاریجانی. به نظرم کسانی که این را صرفاً نوعی دزدی یا سوءاستفاده می‌دانند نشانی غلط می‌دهند. اصل این کار (یعنی استفاده از حساب شخصی به جای حساب قضایی) برای رهایی از اعمال «نظارت» دیوان محاسبات بر خرج‌ودخل است. دیوان محاسبات با حساب اشخاص کاری ندارد. همین رهایی از نظارت ایراد اصلی کار است نه دزدی که برای دزدی راههای بهتری هم هست.

و امّا «نظارت»... در راستای راهکار شیراز- مشهد یا «رنگ قانونی زدن به خلافها» همین «نظارت» بر نمایندگان را ملاحظه کنید که ابتدا از نظارت عادی و پس از آن استصوابی آغاز شد و سال به سال جلو آمد و حالا همه‌ی دوره را در برگرفته است. هر دو طرف می‌دانند که بحثهای قانونی بازی است و اقلیّتی در کشور هست که نمی‌خواهد نمایندگان اکثریّت در مناصب قدرت باشند پس هر روز چیز جدیدی در قانون کشف می‌کند که برای اعمال فشار بر راه‌یافتگان به کاست قدرت استفاده کند.  

اعمال قدرت نظام پیشروی کرده یا تغییرخواهان تا نایب‌رئیسی پیش رفته‌اند؟ جواب: هر دو. سخنان یک‌سال اخیر مطهّری و ظهور امثال محمود صادقی و نامه به قوّه‌ی قضائیّه درباره‌ی نرگس محمّدی را مقایسه کنیم با مجلس پیش. از طرفی مشهد و خراسان پس از طبسی هم به جزیره‌ی ثبات نظام و اِعمال نیّات آن بدل شده است. در همین شهر اگر درصدی از کسانی که رأی ندادند به میدان می‌آمدند،‌ حالا وضع فرق می‌کرد. راهی جز بازی دموکراسی (یا حتّی وانمود آن)‌ نیست. ترامپ در یک ساختار نه چندان عادلانه به قدرت رسید و حالا مخالفت مردمی،‌ مدنی و نیروهای باقیمانده در ساخت قدرت و تلاش برای جبران در چهارسال بعد تنها راه است. اینکه نظام اینجا از شیراز تا مشهد می‌‌آید اصلاً بد نیست؛ دارد تلاش می‌کند خود را محق و قانونی جلوه دهد حتّی در ایجاد محدودیّت. همین حق‌طلبی و قانو‌ن‌خواهی (به معنای درستش) جلو او را خواهد گرفت.