گروگانگیری حکومتی

                                                                                                       چهارشنبه ۳ آذر ۱۳۹۵

     

   

یکی از ابداعات عجیب نظام حاکم بر ایران گروگان‌گیری اتباع خود است. این افراد که اسم و رسم ایرانی دارند،‌ در ایران زاده شده‌اند یا پدر و مادر ایرانی دارند،‌ تابعیّت دیگری هم دارند. از آنجا که نظام با کشور دوّم آنان خرده‌حسابهایی دارد،‌ اینها را می‌گیرد و از این افراد به عنوان ابزار فشار استفاده می‌کند. در گذشته چندین مورد از این موارد داشتیم که جزئیّات آن معامله‌ها خیلی رسانه‌ای نشد تا رسیدیم به جیسون رضائیان که ریز مباحثات دو طرف در سایتهای داخل و خارج منتشر شد. این موفّقیّتها ظاهراً «نظام» را تشویق کرده که به این روش خود ادامه دهد.

جرمهایی که به این افراد منتسب می‌شود تاوان بسیار سنگینی دارد ولی ناگهان آزاد می‌شوند و به کشور دوّم خود بازمی‌گردند با انبوهی از خاطرات که سهم زیادی در تشدید فضای ضدّایرانی در دیگر کشورها دارد. یک نکته اینجا واضح است:‌ بسیاری از اتّفاقهای داخل کشور متصدّی معیّنی ندارد و همه آنرا گردن دیگری می‌اندازند ولی این رخداد خاص جز با هماهنگی همه‌ی ارکان نظام از طیف گسترده‌ی نیروهای امنیّتی تا قوّه‌ی قضائیّه و البتّه دولت ممکن نمی‌شود. به هرحال طرف چانه‌زنی برای گرفتن خسارت یا بدهی وزارت امور خارجه است پس نمی‌توان این کار را فقط به بخش اقتدارگرای نظام نسبت داد.

برعکسِ برخی رخدادهای داخل نظام که بازتاب وسیعی می‌یابد تا کنون نشانه‌ای از حساسیّت نهادهای منتقد درون و برون نظام به این موضوع دیده نشده است. نمایندگان مجلس ایران نماینده‌ی تمام مردم ایرانند و این افراد نیز به هرحال تابعیّت ایرانی دارند. مجلس باید به این گروگان‌گیری آشکار -که فقط یک درجه متمدّنانه‌تر از دزدان دریایی سومالی است- ورود کند. هم دریافت بدهی ایران از امریکا و هم بدهی از انگلیس از طریق قانونی ممکن بود و هست؛ نیازی به این کارهای شرم‌‌آور نیست. همسر نازنین زاغری گفته که نظام ایران وی را وسیله‌ی تسریع در گرفتن طلب خود از بریتانیا کرده است. با توجّه به اخطار نهادهای بین‌المللی مبنی بر احتمال خطر جانی برای زاغری،‌ اگر واقعاً اتّفاقی برای او رخ دهد چه کسی پاسخگوست؟ مگر دولتهای دیگر نمی‌دانند که افراد زیادی در کشورهای آنان حضور دارند که منتسب به نظام حاکم ایران و بدون مصونیّت دیپلماتیک‌اند؛ آیا آنان نمی‌توانند مقابله به مثل کنند؟ این موضوع نیز به اندازه‌ی حسابهای لاریجانی و سخنرانی مطهّری مهم است بلکه بیشتر.