پایان نوش‌خواری؟

                                                                                                 ‌    سه‌شنبه ۲۳ آذر ۱۳۹۵

    

 

خبر کوتاه بود: سازمان خصوصی‌سازی سهام پنجاه‌ویک‌درصدی کنسسیوم «توسعه اعتماد مبین» وابسته به سپاه را به علّت ناتوانی از پرداخت اقساط پس گرفت. نحوه‌ی واگذاری صوری و فرمایشی سهام مخابرات در بزرگترین معامله‌ی بورس (۷۸۰۰میلیارد تومان) بارها خبرساز شده است. از حضور ناگهانی چندشرکت نوپدید که همه در دهه‌ی هشتاد تأسیس شده بودند تا فشار بر دیگر متقاضیان (پیشگامان یزد) برای کنارکشیدن و بعد هم ادّعای ردّصلاحیّت امنیّتی آنان تا فوت ناگهانی رئیس یکی از شرکتها.

مجلس بعدها با انجام تحقیق و تفحّص و ارائه‌ی تخلّفات خواستار بررسی مجدّد این واگذاری شد که به جایی نرسید. محمّدرضا رحیمی سه سال بعد گفت که به توصیه‌ی «آقایان» مخابرات را واگذار کردیم، ‌نوش جانشان ولی کاش این‌کار را نمی‌کردیم! وابستگان سپاه معمولاً در برابر این انتقادها جبهه می‌گرفتند و در نهایت آخرین تیر ترکش را شمس‌الدین حسینی رو کرد که فعّالیّت این نهادها با اجازه‌ی ولیّ فقیه است و آنها هم در اجرای توصیه‌ی مکتوب نهادهای امنیّتی امتثال امر و اطاعت کرده‌اند! خبر امروز طبعاً خیلی بیش از یک خبر ساده ارزش دارد. همین را بگذارید کنار اعتراض آمرانه‌ی قرارگاه خاتم به خرید کشتی از کره جنوبی، آن هم با قراردادی که بخشی از آن پرداخت شده و دولت احمدی‌نژاد آن را امضا کرده بود.

برآیند این دو خبر آن است که وقتی نیمچه‌نظمی بر کشور حاکم شود، بی‌نظمی‌های فاحش دیروز یکی یکی برملا می‌شود و ادامه‌دادن آن روش دیگر ممکن نخواهد بود. این نیز یکی از مصایب برجام برای مخالفان آن است که دست دولت برای برخورد با دورزدنهای قانون بازتر می‌شود. من آدم خوشبینی‌ام ولی بعید می‌دانم کار به اینجا ختم شود. تا همین‌جا هم معلوم نیست (البتّه برای افکار عمومی) که آن «آقایان» که رحیمی می‌گفت چه کسانی‌اند همانطور که از رفقا و شرکای ب.ز خبری نداریم. افرادی که منافعشان با حاکمیّت قانون به خطر می‌افتد، فقط نمی‌ایستند و نگاه کنند.