جمعه ۲۹ بهمن ۱۳۹۵
نماز جمعه‌ی تهران:
«برخی زبانشان دراز شده از آشتی ملی می‌گویند.»
مشهد:
«آقایی که عمله‌ی فتنه‌ی ۸۸ بوده می‌گوید آشتی ملی. مردم از این‌ها که عددی نیستند
متنفرند.»
بروجرد:
«آشتی ملی یک موضوع انحرافی است که فتنه گران مطرح کرده‌اند تا مسئولان را از
رسیدگی به مشکلات منحرف کنند.»
نوشهر:
«مطرح‌کنندگان آشتی ملی به دنبال ایجاد دوقطبی‌های کاذب در کشور هستند. مردم با
فتنه‌گران آشتی نمی‌کنند.»
بجنورد:
«مطرح کنندگان آشتی ملی کاسه‌ای زیر نیم کاسه دارند.»
مهران:
«عده‌ای با مطرح کردن آشتی ملی باز هم دشمنان به ویژه آمریکا را خوشحال کردند.»
قم: «طرح آشتی ملّی با وجود این همه همدلی و حضور ملّی معنایی ندارد.»
اصفهان: «کسی با کسی قهر نیست ما همه با دشمن قهریم.»
پ.ن: «هنوز در فکر آن کلاغم..» از بهترین اشعار سیاسی شاملوست و البتّه آینده‌نگر که پس از انقلاب تعبیر شد. یک‌صدا و هزار پژواک عابدان خسته‌ی خوابالود که آنرا در کلّه‌های سنگی‌شان تکرار می‌کنند.
این شعر شاملو سیاسیه؟ درباره نیما نیست؟
پاسخحذفواژهی «یوش» غلط‌اندازست. «صلات‌ظهر» و «عابدان» را دریاب. ع.پاشایی در «انگشت و ماه» هم می‌گوید که مفسّران راه را اشتباه رفتند ولی صریح نظرش را نمی‌گوید.
پاسخحذفو نیز آشوری در «اندیشه و زبان» (نشر مرکز) همین را می گوید در مقاله مفصلی که درباره این شعر دارد.
حذف