جستجوی ابوذر

                                                                                               ‌سه‌شنبه ۱۵ فروردین ۱۳۹۶

               

...قهرمان این داستان فرزند غیور صحرا است. فرزند صحرای مغروری است که با همه تنگدستی و عسرت، همواره عار داشته است که حتی آسمان بر او اشک ترحّم فرو بارد، فرزند صحرایی است که بر کرانه‌ی دریاها نشسته است و قرنها از سر غرور در زیر آتش خورشید تشنه مانده، برای آشامیدن آب سر به دریا نیز فرود نیاورده است. چهره گندمگون و آفتاب‌زده‌ای است که خشونت صحرا در آن نقش بسته؛ پوست چروکیده‌ای است که همچون پاره‌چرمی در زیر آفتاب جزیره، خشکیده و سیاه گشته است؛ قامت باریک و بلندی است که بار رنجها و سختی‌های بیابان اندکی آن را خمیده است؛ سینه لاغر و استخوانی‌ای است که مردی و پایداری از آن می‌تراود، و دو چشم دلیر شیری است که از لهیب آتش صحرا، برای خویش، دو نگاه ساخته است. این داستان سرگذشت تندبادی است که در میان قبیله‌ای طغیان کرد و در صحرای خلوتی فرو نشست... سرگذشت مردی از غفار است...

علی شریعتی / مجموعه آثار ۳ / ابوذر / ص ۱۹