ایماگویه‌های ابوسعید

                                                                                                  پنجشنبه ۲۵ مهر ۱۳۹۸
  

اگر کسی تو را گوید که «نعم الرّجل انت» (چه مرد خوبی) ترا خوشتر آید از آنکه گوید «بئس الرّجل انت» (چه مرد بدی) بدانک هنوز بدمردیی.
   
گفت: آفتاب به روزن خانه درافتد و ذرّه‌ها در خانه پدید آید و آن ذرّه‌ها در میان روشنی می‌جنباند، شما را از آن هیچ بیم باشد؟ گفتند: نه. گفت:‌ همه کون پیش دل بنده‌ی موحّد همچون آن ذرّه است در میان آن روشنایی که باد می‌جنباند.

 بنده‌ی آن که در بند آنی.

درویشی سؤال کرد: یا شیخ بندگی چیست؟ گفت: خلقک الله حرّا کن کما خلقک. خدایت آزاد آفرید، آزاد باش. گفت یا شیخ سخن از بندگی است. گفت: ندانی تا از هر دو کون آزاد نگردی بنده نگردی؟

ندانی و ندانی که ندانی و نخواهی که بدانی که ندانی.

هرکه به خویشتن نیکوگمان است، خویشتن نمی‌شناسد و هرکه به خدای بداندیش است، خدای را نمی‌شناسد.

از شیخ سؤال کردند: در پیش جنازه‌ی شما کدام آیت خوانند از قرآن؟ گفت:‌ آن کاری عظیم باشد. در پیش جنازه‌ی ما این بیت خوانند:
خوبتر اندر جهان زین چه بود کار؟                      دوست بر ِدوست رفت و یار بر ِیار
آن همه اندوه بود و این همه شادی                      آن همه گفتار بود وین همه کردار
  
(اسرار التّوحید در مقامات شیخ ابوسعید ابوالخیر)

مشابه: ایماگویه‌های ابن عربی و شیخ خرقان

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

لطفاً نظرتان همراه با انتخاب یک نام و رعایت اخلاق باشد.

Real Time Web Analytics