حمّام قیر

                                                                                                   چهارشنبه ۷ خرداد ۱۳۹۹

در اینکه یکی از سیاهترین نقاط تاریخ معاصر ایران کشتار حکومتی ۶۷ بوده هیچ تردیدی نیست. هرکس به هر نحو در این واقعه موثّر بوده جز بدنامی برای خود نخریده و برای ایستادن در سمت درست تاریخ،‌ خطّی واضحتر از این کشیده نشده است. رخدادی که سرنوشت رهبری پس از خود را تعیین کرد و مسیر انقلاب را به جهتی دیگر هدایت کرد.

مرحوم منتظری در خاطراتش می‌گوید که خامنه‌ای از موضوع اعدام مجاهدین خلق (و نه چپها) بی‌خبر بوده و به دوّمی اعتراض داشته است و تازه در حضور آیت‌الله منتظری فهمیده که حضرات اعدام را از خیلی وقت پیش شروع کرده‌اند. با توجّه به موضع منتظری درباره‌ی رهبر وقت دلیلی ندارد که راجع به رئیس‌جمهور وقت خلاف بگوید. میرحسین موسوی نیز نقل معروفی دارد از خامنه‌ای که گفته بود «این اعدامها مثل قیری بر سر نظام می‌ریزد و همه را سیاه می‌کند.» البتّه خامنه‌ای در آذرماه ۶۷ به روزنامه‌ی رسالت گفت که اگر ارتباط افراد درون زندان با منافقینی که به مرزها حمله کردند روشن شد هم حکمش اعدام است.
  
به‌رغم آن مصاحبه با رسالت، بیشتر دو گفته از منتظری و موسوی از خامنه‌ای در تحلیلها نقل می‌شد، به ویژه اینکه رأی جلسه‌ی سران قوا در مخالفت با ادامه‌ی اعدامها باعث توقّف آن شد که خامنه‌ای هم جزو آنها بود. امّا به تازگی در کتاب خاطرات خامنه‌ای دفاع صریحتر وی از اعدامهای ۶۷ آمده است که :«وقتی گروهی با نظام اسلامی و حکومت اسلامی در حال جنگ هستند که محاربند، فقط آدمهایی که الان شمشیر دستشان است محارب نیستند بلکه آن کسی هم که فرض بفرمایید رفته پستش را تحویل بدهد و بیاید، او هم جزو همین‌هاست، آن کسی که دارد خط‌دهی می‌کند، طراحی می‌کند، او هم [جزو اینها است]، سرباز ذخیره‌شان هم جزو اینها است. تفاوتی نمی‌کند. مسأله‌ی محاربه‌ی اشخاصی که با آنها همکاری داشته باشند و متّصل باشند، یک مسأله‌ی حل‌شده‌ای است تقریباً.»

بماند که این استدلال برای مجاهدین خلق است،‌ در حالیکه بسیاری از اعدامیان از گروههای چپ بودند که ربطی به این «محارب‌سازی» زورکی ندارد. اثر اقامت طولانی در قدرت همین است که روزی با کاری مخالفی و آن را ریختن قیر سیاه روی نظام می‌دانی، سپس با امّا و اگر آن را تأیید می‌کنی ودست‌آخر به طور کامل با حمایت از آن، حمّام قیر می‌کنی.