دوشنبه ۳۰ فروردین ۱۴۰۰
در سخنان خادمان نظام گاه نکاتی کلیدی یافت می‌شود که قفل بسیاری از ابهامها را می‌گشاید. مثلاً ابتدای گیرافتادن اعضای بمب‌گذار در نشست مجاهدین که هنوز جزئیات دقیق نام، مشخصات و چگونگی برنامه‌‌ریزی آنان منتشر نشده بود و رسانه‌های نظام طبق معمول در حال انکار بودند و اتفاق مشابهی هم در دانمارک افتاده بود، کمال خرّازی در گفتگویی با فرانس ۲۴ از باندهایی درون قدرت گفت که خواهان بهبود رابطه با اروپا نیستند و ممکن است سر خود کارهایی کنند. معنا و مفهوم آن سخنان به قدر کافی واضح بود.
حالا هم دبیر شورای‌عالی امنیت ملّی اوکراین سخنی مشابه و البتّه ترسناکتر از شمخانی نقل کرده که آنها (یعنی جناح سیاسی او) نقشی در سقوط هواپیما نداشتند ولی ایران کشوری است که گروههای مختلفی در آن نفوذ دارند.
متاسفانه جمله‌ی اخیر کُدی است که مستقیماً به عمدی‌بودن زدن هواپیما اشاره و آن را تقویت می‌کند. تا کنون ادّعای عمدی‌بودن سقوط هواپیما را به حساب خشم بازماندگان می‌گذاشتم و تلاش برای پنهان‌کاری را جزئی از بی‌برنامگی و تشتّت حاکم بر سپاه و نظام می‌دیدم ولی گفته‌ی شمخانی -آن هم به یک مسئول خارجی- از هرجهت شبیه اعتراف خرّازی است با این تفاوت که آنجا بحث قصد ترور بود و اینجا فاجعه واقعاً رخ داده است؛ آنجا پای گروههای مخالف سیاسی وسط بود و اینجا مردم بیگناه.
زمانی گفتم که همیشه نظام از بین گزینه‌های موجود گزینه‌ی بدتر را انتخاب می‌کند ولی حالا گویا باید به بدترین گزینه‌ی قابل تصوّر که الزاماً از ابتدا بین احتمالات عقلایی نیست نیز اندیشید. شاید این هم پیشرفتی به شمار آید.
اطلاعاتی که کانادا و اوکراین به تدریج منتشر می‌کنند را امریکا به طریق اولی دارد. احتمالا بهتر و کاملتر. چرا آنها چیزی نمی‌گویند؟
پاسخحذفاحتمالا نمیخواهند تقابل تشدید شود.
حذف