دانای عشق

                                                                                                 ‌دوشنبه ۱۹ اردیبهشت ۱۴۰۱

             

گم شدم در خود نمی‌دانم کجا پیدا شدم

شبنمی بودم ز دریا غرقه در دریا شدم

سایه‌ای بودم از اول بر زمین افتاده خوار

راست کان خورشید پیدا گشت ناپیدا شدم

زآمدن بس بی‌نشانم وز شدن بس بی‌خبر

گوییا یکدم برآمد کامدم من یا شدم

می‌مپرس از من سخن زیرا که چون پروانه‌ای

در فروغ شمع روی دوست ناپروا شدم

در ره عشقش چو دانش باید و بی‌دانشی

لاجرم در عشق هم نادان و هم دانا شدم

چون همه تن دیده می‌بایست بود و کور گشت

این عجایب بین که چون بینا و نابینا شدم

خاک بر فرقم اگر یک ذره دارم آگهی

تا کجاست آنجا که من سرگشته‌دل آنجا شدم

چون دل «عطّار» بیرون دیدم از هر دو جهان

من ز تاثیر دل او بی‌دل و شیدا شدم

 

قطعه‌ی آوازی «دانای عشق» را محمّدرضا شجریان سیزده‌سال پیش خواند و به مزدا انصاری اهدا کرد. میکس آواز شجریان و پیانوی انصاری به تازگی منتشر شده است. آن را اینجا بشنوید. او در آن زمان مشغول ضبط آلبوم «آه باران» بود که این آواز را خواند. شجریان معروف به سختگیری و اجرای چندباره‌ی قطعه‌ها بود تا جایی که برای نمونه آلبوم «شب، سکوت،‌ کویر» را سه بار به طور کامل ضبط کرد. شنیدن سیاه‌مشق اوّلیّه‌ی «آه باران» که در تاریخ ۱۶ دی ۷۹ ضبط شد (یعنی ۹ سال پیش از ضبط در استودیو) از اینجا هم خالی از لطف نیست. همین آهنگ بعدها با شعر مشیری تبدیل به تصنیف «زبان آتش» شد.