یکشنبه ۲۴ مهر ۱۴۰۱
کشور روسیه که نه، نظام زیر سلطه‌ی پوتین به اوکراین حمله کرد و برخلاف آنچه می‌پنداشت کار در کوتاه‌مدّت یکسره نشد و تنها دستاورد آن فروریختن هیبت پوشالی یک ابرقدرت نظامی بود: حکایت فرار سربازان، ته کشیدن ذخیره‌ی سلاحها، جیره‌های غذایی تاریخ‌مصرف گذشته، ناکارآمدی سلاحها، دست نیاز دراز کردن به سوی چین و هند و جواب رد شنیدن و از همه بامزّه‌تر رو انداختن به ایران و کره شمالی. اینها بیشتر به لطیفه می‌ماند ولی واقعیّت دارد. امریکا با خونسردی نشسته و آب‌شدن خرس یخی را تماشا می‌کند. اگر قبلاً خطر حمله‌ی اتمی آدم را یاد کره شمالی می‌انداخت، حالا روسیه بیش از هر زمانی به آن نزدیک است و در صورت احساس عجز، استفاده‌ی محدود برای تهدید طرف مقابل کاملاً محتمل است.
آنچه به ما مربوط می‌شود روشدن یکی دیگر از وجوه نظام به شدّت نظامی‌شده‌ی ایران است. رهبرنظام که در ابتدا مخالفت خود را با جنگ ابراز کرد در ادامه و در دیدار با پوتین آن حمله را ستود تا نشان دهد تا چه حد زیر تأثیر پوتین‌پوشان زیردستش قرار دارد. به رغم تکذیب ایران خبرهایی از ارسال پهپاد به روسیه منتشر شده و گویا قرار است که موشک‌های زمین به زمین هم فرستاده شود. ردیابی و عکس‌برداری ماهواره‌ای از این تسلیحات کار سختی نیست و ایران را با چالش بزرگی روبه‌رو خواهد کرد. روسیه برخلاف همه‌ی اصول اخلاقی و انسانی به یک کشور حمله کرده و تحت تحریم است و ارسال اسلحه از سوی هر کشوری آن را همدست متجاوز می‌کند که بی‌عاقبت نخواهد ماند. این دیگر مثل تلاش مخالفان نظام در خارج برای بستن سفارتخانه‌ها و مانند آن نیست که عدّه‌ای آن را تندروی بخوانند؛ تخلفی کاملاً آشکار و برخلاف موازین بین‌المللی است و تبعات خودش را دارد. دور نیست که تحریمهایی کاملاً متفاوت از تحریمهای سابق و مشابه تحریمهای روسیه گریبان نظام را بگیرد.
اخیراً گزارشهایی از حمله به غیرنظامیان در اوکراین و جان‌باختن عدّه‌ای با پهپادهای انتحاری ایران منتشر شده است. آنچه که به ذهن من می‌رسد این است که کنشگران ایرانی، به ویژه منتقدان سرشناس داخل کشور، دست‌کم در یک نامه‌ی سرگشاده به مردم و مقامات اوکراینی بیزاری خود را از سهیم‌بودن ایران در حمله به اوکراین اعلان کنند و بگویند که اکثریّت قاطع مردم ایران با این عمل مخالفند. این سلاحها به هر حال با بودجه‌ی این مردم ساخته شده ولی به جای دفاع از این سرزمین برای حمله به یک کشور دیگر مورد استفاده قرار می‌گیرد. هر بار که نظام حدّی از شرارت را پشت سر می‌گذارد، دیری نمی‌گذرد که برای شکستن رکورد خودش دورخیز دیگری می‌کند.
پ.ن: برای این حساب روسیه را از پوتین جدا کردم که احتمال می‌دهم شاید از داخل خود روسیه بدنه‌ی حاکمیّت به این نتیجه برسد که پوتین دارد کشور را نابود می‌کند و برای برکناری‌اش اقدام کنند. این مسالمت‌آمیزترین راه برای حل بحران در کوتاه‌مدّت است.
پ.ن۲: عجب از شبکه‌های اجتماعی که اجازه می‌دهند مطالب هواخواهان روسیه از جمله خادمان نظام حاکم در ایران در تحسین حمله‌ی پهپادهای ایرانی به اوکراین منتشر شود. در حالی که برخی مطالب انتقادی از نظام حذف می‌شوند، این ستایش‌ها عملی بر خلاف مصوّبات سازمان ملل است ولی با ممانعت روبه‌رو نمی‌شوند.
آبرویی برای نظام باقی نمونده. بعد از فاجعه سوریه و حمله به عربستان حتی بین کشورهای اسلامی وجهه نداره. حالا که داخل و خارج کشور بی آبرو شده گفته بذار تخت گاز تا اخر مسیر برم.
پاسخحذف