ترور ولایی

                                                                                                             سه‌شنبه ۳۰ خرداد ۱۴۰۲

  

  

پس از افتضاح‌های پیاپی اطّلاعات سپاه در برخورد با موساد و دیگر سازمان‌های اطّلاعاتی غربی و رفتن طائب،‌ انتظار می‌رفت که استراتژی و تاکتیک‌های حاکم بر این نهاد لااقل کمی تفاوت کند و گرنه چه نیازی به رفتن آن و آمدن این؟ شکستهای پرشمار هسته‌ای داخلی به کنار، ناکامی‌های آبروبر و پرسروصدا از تایلند گرفته تا بلژیک وجهه‌ای برای سیستم اطّلاعاتی نظام باقی نگذاشت. طبعاً با یکدست‌شدن حاکمیّت حالا دیگر تفاوتی بین وزارت و سپاه هم نیست.

در «درس نیاموخته‌ی بلوچستان» من از سکوت از سر ناچاری نظام در برابر مولوی عبدالحمید تعریف کردم؛ انگار چشمشان زدم. با انتشار مشحّصات و اعتراف کامل فردی که مأمور ترور مولوی عبدالحمید شده بود، نهایت درایت و لیاقت سازمانهای اطّلاعاتی نظام آشکار شد. نظامی که توانایی رسیدگی به یک مورد تجاوز را ندارد و با برخورد با خبرنگار و مولوی‌هایی که پیگیر مسأله بودند، کاری کرد که لاپوشانی تخلّف مأمورش به قتل دستکم صد نفر در جمعه‌ی سیاه زاهدان بینجامد. بعد از آن به جای رسیدگی به موضوع و تلاش برای گفتگو با مولوی عبدالحمید، روضه‌خوانی بی‌تجربه به نام حاج‌علی‌اکبری را فرستاد که با استفاده از زبان تهدید بر آتش اعتراضات بدمد.

 

 در روزهای گذشته خبرسازی‌های کذب خبرگزاری سپاه درباره‌ی سند و فیش جعلی حج مولوی عبدالحمید نیز جلوگیری از خروج او برای انجام مراسم حج را کامل کرد. اینطور جعلیّات کار من و شماست نه روحانیان اهل سنّتی که هر انتقادی که بر آنان وارد باشد دست‌کم صداقت و راستگویی دارند. اجاره‌ی نهصدهزارتومانی ملک درندشت و بازی با اوقاف کار من و شماست، محرومیّت و ممنوعیّت برای آنها. تقسیم وظایف به خوبی انجام شده است.  

 

فرض کنید اصلاً داریم درباره‌ی یک کشور دیگر حرف می‌زنیم. شخصی برای ترور یکی از شهروندان معترض آن کشور با سمّ لمسی اجیر می‌شود، فکر می‌کنید کشور مورد نظر در کدام بخش دورافتاده‌ی افریقا باشد؟ حالا جالب اینکه موفّق هم نمی‌شود و گیر می‌افتد. ترور ولایی ارور داد و  تراژدی به کمدی بدل شد. با انتشار خبر، مردم در حال رفتن به سوی مسجد مکّی‌اند و خدا کند که دوباره خون راه نیفتد. اگر سر سوزنی احتمال مصالحه بین اهل سنّت بدبین‌شده با نظام بود، ‌حالا دیگر از بین رفته است. یادتان که هست کار از کجا آغاز شد،‌ از پایین تنه‌ی یکی از سرداران نظام. این روش کاه را به کوه تبدیل کردن مشی و شیوه‌ی همیشگی حکومت ولایی در دردسرسازی داخلی و خارجی بوده که البتّه دودش فقط به چشم مردم عادی می‌رود.