سه یادگار از کیارستمی

                                                                                                             چهارشنبه ۲۴ آبان ۱۴۰۲

خوشبختی عاریتی                                                                                                   

شاعر اوضاع زمانه را شاعرانه توصیف می‌کند نه مکتبی و حزبی. از عهد رودکی تا سعدی و حافظ و دیگران همه درگیر مسائل اجتماعی بودند... وقتی در رنج و شادی آنها شریک می‌شدید می‌فهمیدید خود شما چطور می‌توانید زندگی خودتان را طراحی کنید؛ چقدر اصالت به خودتان بستگی دارد نه به تصمیماتی که دیگران به عنوان سیاستگذار برای خوشبختی شما می‌گیرند. برای خوشبختی و خوشحالی تو هیچ چیز مهمتر از خودت نیست. آنها به تاریخ شهادت می‌دهند که زمان شما هم با زمان ما فرق زیادی نکرده...(ص۵۷)      

 

راه‌حل‌های ساده

آقایی در زمان شاه زندانی بود مأموران هر بلایی سرش آورده بودند امّا اعتراف نکرده بود. حتی پایش را بریده بودند! تا اینکه یک نفر گفت من شاید بتوانم او را وادار به اعتراف کنم. قرآنی گذاشته بود جلو رویش و گفته بود تو را به این قرآن هرچه می دانی بگو و او هم هرچه می‌دانست از اوّل تا آخر تعریف کرده بود. راه‌حل همانقدر ساده بود. (ص ۶۶)

 

 دل‌نبستن

علامه طباطبایی یک مصاحبه داشت که درباره انقلاب از او پرسیده بودند و او با همان لهجه‌ی قشنگش گفته بود: «من به این چیزها دل نمی‌بندم». خب او یک ملا بود و این یک انقلاب ایدئولوژیک بود. عجیب بود که نگفته بود: «نمی‌دانم»، گفته بود: «دل نمی‌بندم». (ص ۷۴)

خانه‌ای با شیروانی قرمز - گفتگو با عباس کیارستمی و آیدین آغداشلو، مرجان صائبی