شنبه ۱۲ خرداد ۱۴۰۳
من در حد توان از پشت‌پرده‌بینی و نیّت‌خوانی در مسائل اجتماعی و سیاسی دوری کرده‌ام ولی گاهی برخی نشانه‌ها قراینی بر وجود بعضی طرح و برنامه‌هایند که ندیدنشان نوعی ساده‌لوحی به نظر می‌رسد. اینجا بحث من فوتبالی و در مورد قهرمانی و اشتباهات داوری نیست؛ درباره‌ی جوّ مسمومی است که برای چندماه فضای ورزش، اجتماع و البتّه ذهن نوجوانان و جوانان را اشغال کرد.
نکونام که با دادن تعهّد و حذف پستهای اعتراضی مجوّز حضور در استقلال را گرفت از ابتدای فصل جنگی علنی ابتدا علیه تیمهای رقیب، بعد مدیریّت باشگاه و در انتها تمام ارکان فدراسیون راه انداخت حتّی وقتی با چند امتیاز صدرنشین لیگ بود. کاری به درستی این روش که برگرفته از رفتار سرمربّی مورد علاقه‌اش یعنی کارلوس کیروش بود ندارم امّا چرا کمیته‌ی انضباطی و فدراسیون کاری نکرد که او را متوقّف کند؟ او که در انتهای لیگ دوپلو حرف زدن را کنار گذاشت و داوران، رئیس فدراسیون و هیئت رئیسه را علناً به تبانی متّهم کرد، در نهایت با مقداری جریمه‌ی مالی روبه‌رو شد که معلوم نیست پرداخت شود یا نه. برداشت من از شیوه‌ی برخورد با او بود که اراده‌ای جدّی برای متوقّف کردن او، مربّیان تیمش و چند بازیکن خاص اصلاً وجود نداشت. چرا؟ به اینها «کارشناسان» استقلالی که در صداوسیما علیه ارکان فدراسیون مصاحبه‌های آن‌چنانی کردند را اضافه کنید.
هنگام جام ملّتهای آسیا برداشت عمومی این بود که نظام با تمرکز روی فوتبال می‌خواهد جوّ منفی داخل کشور را بشکند؛ اگر آن زمان نتوانست چنین کند، بی‌گمان در طول لیگ گذشته توانست. نمی‌گویم که نکونام با اشاره‌ی دیگران چنین کرد ولی آن دیگران (تعهّدبگیران) از این جنگ زرگری راه افتاده حتماً استقبال کردند وگرنه ساکت کردن او برای آنها به سادگی یک آب خوردن بود. تاج خیلی راحت می‌توانست به نکونام بگوید که ادامه‌ی این روند ممکن است او را به سرنوشت گل‌محمّدی دچار کند خاصّه الآن که ریاست باشگاه استقلال دست علی‌عسکری است. تاج امّا به جایش او را به ملاقات با خود دعوت کرد تا نکونام بعد از آن جلسه دوباره حرفهایش را در کنفرانس مطبوعاتی با شدّت و حدّت بیشتری تکرار کند. سخنان علی خسروی پیرامون رجوع افرادی از نزدیکنان نکونام به او و تصاویر دوربین‌های مداربسته هم به کنار.
نکونام از ابتدا اینگونه نبود. شاید خیلی‌ها ندانند که آن دست‌بندهای سبز در بازی با کره در هنگامه‌ی جنبش سبز را نکونام به بازیکنان تیم ملّی داد ولی افراد تغییر می‌کنند؛ مثل نیما نکیسا که جوانی‌اش را همه دیدند و حالا سعی می‌کند یک علیرضا دبیر دیگر شود. قاعدتاً اگر شعوری حرفه‌ای در باشگاه استقلال حاکم بود، این مربّی پرحاشیه را کنار می‌گذاشت و فرهاد مجیدی را برمی‌گرداند تا بتواند هم در لیگ ایران و هم در آسیا حرفی برای گفتن داشته باشد ولی انگار قرار است یک فصل جنگ اعصاب دیگر در راه باشد چون صلاح در این است که اذهان جوانان مشغول حواشی خودساخته شود تا یادشان برود گویا مسائل مهمتری هم در کشور هست که درخور توجّه باشد.
از نامنویسی انتخابات ریاست جمهوری چه خبر؟ نامزدها چطوریند؟
پاسخحذفطبق انتظار
حذفزدنا بیاناً
حذفبعد از تایید صلاحیّت نامزدها
حذف