محذوفان مهندسی ۴۰۳

                                                                                                                سه‌شنبه ۲۲ خرداد ۱۴۰۳

فهرست نامزدها چند گروه -و نه فقط شخص- محذوف دارد. روند تأیید صلاحیّتها قاعده‌ی عقلایی ندارد، برای ردّصلاحیّت اشخاص می‌توان به این مورد و آن مورد اشاره کرد امّا پشت حذف یک گروه حتماً دلایل کلان‌تری نهفته است.

 

اوّلین گروه کسانی‌اند که در گذشته با رهبر یا منتسبان وی زاویه داشتند از احمدی‌نژاد تا حقانیان و اصلاح‌طلبانی مانند محمود صادقی که خیلی اهمیّتی ندارد چون احتمالاً خودشان هم می‌دانند که سهمشان از این انتخابات فقط همان پنج دقیقه‌ی پشت میکروفون بود.

گروه دوّم لاریجانی‌هایند که نماینده‌ی آنها یعنی علی -احتمالاً برای بار آخر- حذف شد. روند کنارگذاشتن لاریجانی‌ها از زمان احمدی‌نژاد آغاز شده بود. آنان آرام آرام به یک گروه مافیایی قدرتمند شبیه شده بودند که دو برادر رئیس دو قوّه بودند و برادران دیگر همه مناصب بالایی در اختیار داشتند و برادر روحانی سودای رهبری هم در سر داشت. فکر می‌کنم نظام یک برنامه‌ی قدم به قدم را برای حذف آنان دنبال کرد و یکی یکی هر کدام با شیوه‌ای کنار گذاشته شدند، از عزل از منصب و ردّ صلاحیّت تا انتشار فیلم مخفی، شایعه‌سازی و بازی رسانه‌ای. صادق تنها باقیمانده است که به گمانم منتظرند خودش بفهمد و مانند انصرافش از حضور در شورای نگهبان، از مجمع تشخیص مصلحت -مثلاً به بهانه‌ی تمرکز روی کارهای علمی و...- کنار بکشد. در یک نظام بسته هیچ گاه یک گروه یا خاندان نباید بیش از حد قدرت بگیرد.

  

گروه سوّم از همه مهمترند چون هنوز اهمیّت حذف آنها بررسی نشده است. دوره‌ی سه‌ساله‌ی رئیسی برای رهبر مانند دوره‌ی اوّل احمدی‌نژاد برای بود. او تعابیری از رئیسی و دولت او دارد که بی‌سابقه است و با کشته‌شدن او این تعابیر مبالغه‌آمیزتر هم شد. حالا سه وزیر دولت طلایی رئیسی ردّصلاحیّت شده‌اند. بذرپاش، مرتضوی و اسماعیلی هم دارای معیارهای سخت‌گیرانه‌ی اعتقادی و التزامی حکومت ولایی‌اند و هم منصبی در حدّ وزارت دارند و مدیریّت کلان را تجربه کرده‌اند،‌ چرا آنها را کنار گذاشتند و حدّاقل یکی از آنان را تأیید نکردند؟ طبعاً بحث به ویژگی‌های فردی آنها بر نمی‌گردد.

  

وزارت اطلاعات همین دولت باید بیشترین همکاری را برای تأیید صلاحیّت آنها می‌کرد. چون جوانب امر از نظر من خیلی مبهم است وارد بازی حدس و گمان نمی‌شوم ولی همین وزارت اطلاعات (که البتّه در درجه‌ی اول منتخب رهبر است،‌ سپس رئیس‌جمهور) و حذف حسین طائب نزدیک به فرزند رهبر پس از افتضاح‌های اطلاعاتی و امنیّتی در جدال با موساد و سیا، شاید راهنمایی به جواب مسئله باشد. من در «پیش‌لرزه‌های آینده» پیرامون جدال بین جناحهای رئیسی و قالیباف یادداشتی نوشتم که برای کسانی که دنبال ابهامهای سقوط بالگرد رئیسی‌اند شاید جالب باشد.

  

حلقه‌ی واسط بین بخش دوّم و سوّم نوشته خبری است که تازگی پخش شده است. لاریجانی‌ها «گیت» زیاد داشته‌اند امّا اوّلین آنها به انتخابات ۷۶ و افشای مذاکرات جواد لاریجانی با نیک براون برمی‌گردد که در آن لاریجانی به معاون وزیر خارجه انگلیس اطمینان می‌دهد ناطق نوری فرد قابل اطمینانی برای تنظیم روابط با غرب است. خبر جدید هم تقریباً همان محتوا را دارد با این تفاوت که قالیباف روحانی نیست امّا بهترین فرد برای پر کردن خلأ پس از مرگ خامنه‌ای معرّفی می‌شود. فقط فرض کنید چیزی مثل این درباره‌ی یک اصلاح‌طلب منتشر می‌شد!