چهارشنبه ۱۳ تیر ۱۴۰۳
تفرشی اینجا توضیح داده است که «دولت در سایه» مختص رژیمهای پارلمانی است و در ایران معنایی ندارد امّا شاید بتوان برای این اصطلاح -جدای از گروهی که جلیلی تشکیل داده- معنای دیگری نیز یافت. برای «تبیین» بیشتر به سخنان اخیر ظریف، عراقچی و صالحی درباره‌ی نقش جلیلی در سنگ‌اندازی در توافقات بین ایران و غرب دقّت کنید؛ برای شما جای سؤال نیست که -اگر دوره‌ی احمدی‌نژاد را فعلاً درون پرانتز بگذاریم- پس از اخراج احمدی‌نژاد از قدرت و برکناری جلیلی از دبیری شورای‌عالی امنیّت ملّی، مگر یک‌نفر چقدر قدرت دارد که در برابر اعضای یک شورا با اعضای عالی‌رتبه که ریاست آن بر عهده‌ی رئیس‌جمهور است بایستد؟ جواب همینجاست.
رهبر در شورای‌عالی امنیّت ملی دو نماینده دارد که یکی از آنها دبیر می‌شود و دیگری صرفاً نماینده‌ی اوست. سعید جلیلی حتّی پس از کناررفتن از دبیری شعام همچنان یکی از دو نماینده‌ی رهبر بود و فقط بر همین اساس تا جایی که می‌توانست اعمال نفوذ می‌کرد مثلاً تایید فرستادن نماینده به مذاکرات را آنقدر طول می‌داد که گاه بدون هماهنگی با او گروه نمایندگی را می‌فرستادند؛ مخالف عادی‌سازی روابط با عربستان بود و صالحی مجبور شد برای سفر به عربستان از خود رهبر مجوّز بگیرد تا جلیلی توان مخالفت نداشته باشد! جلیلی حتّی در دوره‌ی رئیسی که زمینه‌ی احیای برجام فراهم شده بود و امیرعبداللهیان در آستانه‌ی سفر بود با الحاق یک بند به توافقنامه آن را به هم زد. زیبا نیست؟
جلیلی نماینده‌ی «دولت در سایه»ی اصلی یعنی زیرمجموعه‌ی بیت رهبری بود و گرنه یک‌نفر به تنهایی آنقدر توان ندارد که بتواند یک جمع عالی‌رتبه را عاصی و تصمیمهایشان را وتو کند. توجّه کنید شمخانی هم دبیر بود و هم نماینده‌ی دیگر رهبر ولی باز هم جلیلی در کارها موش می‌دواند. جلیلی به همراه طیف او جلو پیوستن ایران به FATF را گرفت -که تا کنون این روند ادامه دارد- و باعث صدور قطعنامه‌های سنگین علیه ایران شد و با کش‌دادن مذاکرات اتمی و بدون دانستن یک زبان بین‌المللی که کار ارتباط را زمان‌بر و دشوار می‌کرد، امکان حصول توافق را به بن‌بست رساند که حتّی علی‌اکبر ولایتی را شاکی کرد. جلیلی یکی از کسانی بود که لغو قرارداد کرسنت را بی‌اهمیّت دانست که به محکومیّت ایران در دادگاههای بین‌المللی و ضرر و زیان و هدر رفت منابع ایران انجامید و هنوز هم عضو همان شوراست.
این «دولت در سایه»ی دوّم نه تنها مختص رژیمهای پارلمانی که مختص هیچ رژیم دیگری در جهان نیست؛ متاعی است که جز در انبان حکومت ولایی یافت نمی‌شود، در پشت تمام تصمیم گیری‌هاست بی‌آنکه جوابگو باشد؛ می‌تواند تمام موارد مثبت را به نام خود بنویسد و از پذیرفتن مسئولیّت موارد منفی شانه خالی کند. جلیلی فقط یکی از اعضای این دولت حجیم شبح‌آساست که از معجزات ولایت مطلقه‌ی فقیه به شمار می‌رود.
دقیقا به دلیل بند آخره که فرق چندانی نمیکنه کی رئیس جمهور بشه. روحانی و حتی رئیسی نتونستن با وجود امثال جلیلی توافق کنن. پزشکیان میتونه؟
پاسخحذفسلام.
پاسخحذفروحانی چند بار بخاطر کارشکنی ها و چوب لای چرخ مذاکرات گذاشتن آقایان و مشکلات عدیده ای که برای دولتش درست کردند استعفا داده بود.شخص سعید جلیلی بعنوان معتمد رهبر و رابط او با رئیس جمهور با این استعفا مخالفت کرده بود و گفته بود باید باشید و امور مملکت را اصلاح کنید!انگار نه انگار که آن همه افتضاح و گندکاری محصول سعید جلیلی و دوستان سپاهیش بود .
واقعا انسان حیرت می کند که نام این موجودات را چه بنامد ؟ از یک طرف جانماز آب می کشد و بعد از هر سفر خارجی حقوق و مزایای آن سفر را دست نمی زند و عقط به اندازه پول چند آب معدنی از حقوقش خرج می کند و مابقی را به خزانه دولت برمی گرداند که یعنی من پیرو علی هستم.
از یک طرف دقیقا مطیع امر ارباب پوتین است و منفعت و مصلحت ارباب را ولو به قیمت بدبختی و فلاکت تمام مردم ایران با گفتارش و عملکردش رقم می زند.
انسان شک می کند که نکند واقعا اینها دست نشانده و جاسوس هستند و این افراط و تفریطها هم فیلمشان است برای جلب اعتماد مردم و ولاییها.یعنی این حجم از دورویی و نفاق با ایمان به خدا و رسول و قیامت سازگار است؟
شاید هم با توجه به ایده حفظ نظام از اوجب واجبات است ولو با از دنیا رفتن امام زمان ،هر دروغ و حقه و نیرنگی در دین آقایان مجاز است.کما اینکه مقتدایشان خمینی کبیر در این راه با تمام توان کوشید و هر کجا لازم بود از خدعه و دروغ و فریب در جهت رسیدن به اهدافش کمک گرفت.