حاشیه بر اخبار -۱۱۲ شنبه ۵ مهر ۱۴۰۴
فعّال‌شدن مکانیسم ماشه
- دیپلماسی یعنی بازی بین صفر و صد یا پرهیز از افراط و تفریط. حالا مشکل اتمی ایران به بازی همه یا هیچ رسیده که هرگونه دادوستد سیاسی را نزدیک به محال می‌کند. راه پیش رو یا راه منتهی به برجام دوره‌ی اوباما به علاوه‌ی معامله بر سر توان نظامی و نفوذ منطقه‌ای ایران است یا فشار خردکننده‌ی اقتصادی برای فراهم‌کردن اعتراضات اجتماعی در ایران.
اسرائیل و بالابردن توان پدافندی خود
- ظاهراً نتانیاهو در مسیر یک حمله‌ی دیگر است و برای همین تعداد سامانه‌های تاد به ده رسیده و پدافند لیزری جدید را هم اضافه کرده‌اند. دانستن اینکه آیا جنگ می‌شود یا نه و سرانجام آن چه خواهد شد به علم غیب احتیاج دارد ولی در اینکه جنگ فرضی مثل جنگ دوازده‌روزه هر دو مسیر بند بالا را مسدود می‌کند به نظرم شکّی نیست. در زمان جنگ هیچ گونه اعتراض اجتماعی در ایران قابل تصوّر نیست و نظام هم هرگونه مذاکره و تعامل را تعلیق خواهد کرد. فقط شاید کمکی دوباره به شخص نتانیاهو باشد که در لبه‌ی پرتگاه حرکت می‌کند.
بازگشت تحریمهای سازمان ملل
- تأثیر آن بیشتر روانی خواهد بود چون امریکا تحریمهای حدّاکثری خود را پیشتر اعمال کرده است که از تحریمهای سازمان ملل که منحصر است به مسائل نظامی و هسته‌ای، بسیار مفصّل‌تر است. نکته اینجاست که دیگر با وجود تحریمهای بی‌سابقه و جنگی که یک‌بار درگرفت دیگر اهرمی جهت فشار بر نظام ایران برای غرب باقی نمانده است. ورای این دو دیگر چه چیزی می‌تواند ایران را به زور به دادن امتیاز وادار کند؟
سکوت کشورهای عربی در جریان بازگشت تحریمها
- این بار برعکس جنگ دوازده روزه که پای دشمنی دیگر یعنی اسرائیل در میان بود، عربها اطمینانی به سلامت ماجراجویی هسته‌ای نظام نداشتند و فقط سکوت کردند. اگر ایران می‌توانست آنها را همراه خود کند شاید قضیّه فرق می‌کرد ولی چنین نشد. فشار عربستان و شرکایش باعث شد که امریکا الحاق کرانه‌ی باختری به اسرائیل را نپذیرد که شکستی برای تندروان اسرائیلی بود. ایران می‌توانست سرمایه‌گذاری سیاسی لازم برای همراه‌کردن کشورهای عرب دارای نفوذ بر ترامپ را بالاتر ببرد ولی نتوانست. اگر تفاوت عمده‌ای در تعامل آینده‌ی ایران با امریکا در کار باشد، به گمانم از این راه خواهد بود.
دسته‌بندی‌های سیاسی در ایران
- فعلاً مهمترین دسته‌بندی سیاسی در ایران سه تاست: یکی مدافعان نظام مستقر، دوّم طرفدران دخالت خارجی (امریکا و اسرائیل) و سوم منتقدان، معترضان و مخالفان ما بین این دو. سروصدای دو گروه اوّل خیلی زیاد است ولی اکثریّت و تأیید عقلانیّت با گروه سوم است که اگر آینده‌ای برای ایران بتوان پیش‌بینی کرد در گرو همدلی و همراهی آنان است.
پیشین: دشمن، خشکسالی و دروغ
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
لطفاً نظرتان همراه با انتخاب یک نام و رعایت اخلاق باشد.